De Heeren van de thee.

Een kladje.

Veel te vaak blijft het bij een kladje!

Natuurlijk weet ik wel dat ik niet ieder 

ideetje

dat er in mijn hoofd opkomt 

om kan zetten 

in een journal! 

Maar van deze Heeren had ik graag een 

bladzijde gemaakt. 

Wat hebben deze deftigerds eigenlijk op

hun geweten? 

Nou, ze durven me van alles en nog wat te vragen.

Wat mijn ergste nachtmerrie is.

en

Waaraan ik het eerste dacht toen ik vanmorgen wakker werd?

en 

Of ik weleens zing onder de douche? 

en 

Welke beroemdheid ik zou willen zijn?

Nou ja, ze houden maar niet op!  

Kortom 1 gek kan meer vragen dan 

12 wijzen kunnen beantwoorden!

"Maar je hoeft het toch niet te lezen?"

zul je je afvragen.

Nee, dat hoeft ook niet.

Maar voor iemand die als kleutertje geen groter doel had

dan eindelijk te leren lezen 

is geen letter veilig.

Als kind las ik alles wat me in handen kwam.

Zelfs het "groene blaadje"

 ( Het vakblad voor de handel in groenten en fruit.)

van m'n vader.

En oh, de Hobaho...

Dat was een blad voor de bloembollenteelt.

Eindeloze reeksen toegelaten rassen...

En natuurlijk de krant.

Liggend onder de schemerlamp.

 Als er dan niks meer was was er altijd nog het

telefoonboek! 

Dus lees ik trouw al die labeltjes. 

Maar als die druiloren vragen 

wat m'n ergste nachtmerrie is

dan komt het me te dichtbij.

Ooit heb ik kanker gehad,

en ik hoop dat nooit meer mee te maken. 

Of je het wilt of niet:

je verlies de zeggenschap over je eigen leven.

Ik hoor weleens mensen in dezelfde situatie zeggen 

dat  ze het gevoel hadden om in een rijdende trein 

te zitten en niet uit kunnen stappen.

Of in een soort film waarin je geen invloed hebt op 

de gebeurtenissen. 

Eigenlijk geeft dat de machteloosheid goed weer.

Maar om nu al die narigheid op te roepen 

voor een kopje thee? 

Lieve Heeren van de thee:

wilt u alstublieft met die gekkigheid stoppen? 

De thee is lekker

maar dat nieuwsgierige aagjes gedoe mag wel weg!