Op steeltjes.

De meeste patroontjes die ik voor de 

"ontploft"quilt gebruik 

knip ik uit de hand.

Niet omdat ik denk 

dat ik het beter kan! 

Nee hoor, het is gewoon gemakzucht.

"Oh, dat kan ik wel even zelf". 

Ook de stoffen die ik gebruik 

(heel vaak Kaffe Fasett stofjes) 

vragen om 

werken zonder patroontje. 

Het is erg leuk om 

de bak met stofjes door te ploegen 

(en een vreselijke bende te maken!) 

op zoek naar het juiste stukje.

Veel lapjes zien er ondertussen 

dus ook uit als een grote 

gatenkaas. 

Het eerste 

bloemenmandje is af.

Het is een woud van steeltjes geworden.

Wat ook niet hielp was het 

hengseltje.

Daarvoor koos ik een lichtgroen ruitje.

Door alle steeltjes zie je het bijna niet meer.

Dat  moet bij het volgende 

mandje anders. 

Ik speel ook weleens leentjebuur hoor.

Tegen de bij van Susan Smith 

kan niemand op.

Ik heb het patroon.

Dus wat let me om hem te gebruiken? 

Zonder dat ik het patroon had zou ik 

het minder gemakkelijk doen.

Midden jaren 90 deed ik 

een deel van de Bee's bij Ted Storm.

Voor iedere Bee maakte ik een 

werkje met patroontje.

En het was altijd zuur om te zien 

dat die patroontjes gewoon gekopieerd

en verkocht werden.

En ik hoefde er niet van te leven.

Het moet wel leuk blijven! 

Dus betaal ik voor wat ik gebruik.

Dat slaapt lekkerder. 

Ook met steeltjes:

de rozen.

Heel veel lezers zullen zich afvragen 

waarom het blog toch rafels en 

rozen 

heet.

Rafels, ja dat spreekt vanzelf.

Maar waar zijn die rozen? 

Hier! 

Mijn favoriete roos:

New Dawn. 

Hij bloeit maar kort.

Is een rambler.

En heeft uitlopers van wel 10 meter.

Dus is flink snoeien. 

Maar zo mooi. 

De tuin is nu op z'n mooist.

Zeker nu het zulk heerlijk weer is.

Eindelijk strandweer! 

Hoe ik daar naar verlangde blijkt wel 

uit deze tekening van 

9 november van vorig jaar...