Opruimen.

Goedemorgen, nou ja, het is bijna middag.

Voordat ik op de laptop aan de slag ging 

moest ik eerst mijn atelier opruimen.

Het was me al langer een doorn in het oog.

 Van alles door elkaar.

Halfaf werk. 

Dat ik ook nooit meer afmaak.

Die half affe werkjes horen erbij.

Ze zijn gewoon onderdeel van een 

creatief proces

dat zich niet altijd laat sturen.

ze zijn er om van te leren.

Om misschien iets anders aan te pakken.

Het lastige is altijd dat er twijfelgevallen zijn.

Bewaar ik het nog even of gooi ik het weg?

Vroeger was dat voor mij niet zo'n probleem.

Het zgn babykamertje leek wel van elastiek.

Babykamertje?

Ja, je weet misschien wel dat mevrouw Rafel 

in een jaren 50 rijtjeshuis woont.

En dan kun je je ook wel de indeling voorstellen.

Maar sinds een paar jaar is dat kamertje 

badkamer.

Volgens mij de mooiste badkamer van Nederland.

Ik zou hem niet meer willen missen voor meer opslag.

Maar nu moet ik wel strakker opruimen.

Even opletten, want Keesje kruipt in de kast...

Dat doet ie heel graag.

Maar je beseft dat daar spullen in staan die niet 

samengaan met een kleine hond.

Het was een historische week:

voor het eerst in jaren kocht ik 2 bruine kleurpotloden.

Nee, bruin is niet mijn favoriet kleur.

In het verleden heb ik veel katten getekend met 

kleurpotlood.

En het leek me leuk om dat weer op te pakken.

  De wollen granny deken werd weer een stukje groter.

En hij is zoals ik verwachtte warmer dan zijn katoenen

broertje.

Verder was het wantjes-week.

De rode wanten kregen eindelijk een duimpje.

 Na bijna een jaar helemaal af.

En de meer klassieke wantjes schieten ook al op.

Al opruimend vond ik deze sjaal.

Die moet nog af.

Daar wordt het nu tijd voor.

En mijn mosterd kleurige vestje mist nog een mouw.

Waar dat opruimen al niet toe leidt.

Natuurlijk was er tijd om te lezen.

Een boek dat al een paar jaar geleden verscheen.

Buitenleven van Nina Polak.

Ik vond het een lekker weglezend boek.

Een lesbisch stel verlaat de stad op op het 

Groningse platteland te gaan wonen.

Ieder met grote verwachtingen over wat dat zou brengen voor hun leven.

Hoe dat afloopt?

Tja, dat verklap ik niet...