Duimen.

Van lanterfanteren in het weekend naar lummelen

in de week is geen grote stap.

Dat lukt Mevrouw Rafel moeiteloos! 

Er kwam dus niet  zoveel uit mijn handen.

Het weerbericht verwachtte kou aan het eind van de week. 

Dus ging ik op zoek naar mijn wanten. 

  

Kijk, die rechtse hebben nog geen duimen! 

Da's koud! 

Maar duimen breien vraagt oneindig veel doorzettingsvermogen!

Dat gepriegel en gewriemel op de vierkante centimeter! 

Voor zo'n duim moet je eigenlijk even een uurtje gaan zitten.

Dan kom je in het ritme en lukt het wel.

Maar dat ongestoorde uurtje was er maar niet.

Dus lijkt het breien eindeloos te duren. 

Nu ben ik nog maar een halve duim verder. 

Ik zocht er even mijn verhaaltjesquiltje bij.

Dat quiltje is uit 2001 en er is geen goede foto van in mijn archief. 

Ik zal er eerdaags even eentje maken.

Die eenvoudige geborduurde quiltjes zijn zo lief.

Deze maakte ik als lesvoorbeeld.

Op dat moment werden ze hier in de omgeving nog niet 

veel gemaakt.

Ik weet nog dat ik de mevrouw van de bibliotheek

van het Quiltersgilde schreef:  stuur maar een boek.

Maakt niet uit wat!"

En alle borduurtjes maakte ik uit dat boek. 

Naast lummelen speelde ik met m'n nieuwe speelgoed.

Deze malletjes voor enveloppen vond ik bij mijn 

Holeverancier. (Hema) 

Voor 95 eurocent.

Ik genoot van het eenvoudige werkje om een voorraadje 

envelopjes te maken.

En er was ook klein geluk: 

een volle speldendoos maakt me altijd heel erg blij.

Wat dat is weet ik niet,

gewoon een gevoel van overdaad! 

Al die lieve kleurtjes! 

Jammer dat ze zo weer verdwenen zijn.

Er moet hier wel zeker een spookje wonen 

die spelden eet.

Toch spijtig dat ie geen duimen breit,

Nou ja, dan ga ik zelf wel weer aan de slag.

"Zucht!"