Duimen 2.

Geholpen door wat "doping",

een fikse regenbui gistermiddag en 

niet te vergeten alle virtuele opgestoken duimpjes van 

jullie lezers wist ik de duimpjes van de 

wanten e-i-n-d-e-l-i-j-k af te breien. 

Dit keer geen chocoladetherapie 

maar een flink stuk gemberplaatkoek volgens Engels recept. 

Het recept is als je goed zoekt vast nog wel te vonden bij de BBC. 

Toch nog op tijd af voor de kou. 

In mijn vorige blogje kwam ik erachter dat de verhaaltjesquilt 

niet goed terug te vinden is op het blog.

Vandaar deze herhaling. 

Dus ga ik even een verhaaltje vertellen en

duimen mag! 

Er ging eens een klein meisje met een rood hoedje op weg naar school.

Haar broertje was nog te klein.

Hij moet thuis blijven.

Bij zijn teddybeer.

Zo meteen gaat hij de kippen 

en de haan voeren.

De weg naar school is lang...

gelukkig heeft het meisje warme wantjes.

Was het maar zomer. 

Lekkere rode aardbeien. Jammie.

Bloeiende rozen.

Bezorgd vraagt ze zich af of de eekhoorn wel voldoende 

noten heeft verzameld afgelopen herfst.

Oh, mocht ze maar op de fiets naar school! 

dan zou ze er veel eerder zijn. 

Gelukkig is de lente in aantocht!

De neuzen van de tulpen  komen al boven de grond. 

Maar of het meisje ooit bij school aankomt...

tja daar zullen we toch even op moeten wachten! 

Mevrouw Rafel heeft in haar map geen foto van het schooltje! 

Schande! 

Dus moet de quilt uit de opslag komen om die op de foto te zetten.

Het was niet mijn bedoeling om 

het sprookje zo wreed te verstoren.

Maar in ieder geval is iedereen waarschijnlijk nu weer 

goed wakker!