Moederdag.

Dit blogje stond al in het klad.

En nu ben ik een beetje laat.

Ik weet wel: iedere dag is Moederdag.

Maar afgelopen dagen stonden echt in het teken 

van mijn moeder.

Afgelopen maandagavond heb ik ingesproken

bij een commissievergadering van de gemeente.

Ik vertelde al dat de thuiszorguren terug gaan.

In de hele Gemeente Westland.

Daar is veel onvrede over.

En politiek gehakketak.

Maar er zijn weinig mensen die hun stem verheffen

en klagen.

De mensen zijn bang.

Aangezien iemand het moet doen

heb ik mijn nek maar uitgestoken.

En ik had er zo druk mee als

“een baasje met 1 klant”

zoals we dat hier zeggen.

Goed, Moederdag dus.

Ooit, jaren geleden zat er een briefje op de deur van de hondentrimster:

“Moeder van Jimmy, ik moest helaas weg, bel je morgen!”

Dat is echt lang geleden want nu zou ze een nee, geen aapje autocorrect!

Een appje.

Het was de eerste keer dat ik “moeder” 

werd genoemd.

Tegenwoordig is dat heel gewoon.

“Moeder van Lizzy, mogen we even knuffelen?”

Dus verwachtte ik van het stel geen ontbijt op bed.

Maar misschien wel een presentje.

Ik bestelde bij Janet in Arnemuiden zo’n prachtige bol

wol met zijde.

Die arme beestjes: dat wordt weken geen zakgeld.

Het is heerlijk spul om mee te werken.

Als dit blog erop staat doe ik nog een naaldje! 

En de echte moeder in dit verhaal?

Die kreeg een taart!

Dat hoort echt bij Moederdag vindt de oude mevrouw.

Verder had ze geen wensen.

Nou ja, wel dat uur en kwartiertje hulp weer terug

zou heel fijn zijn.