Broddelen.

 Af en toe vliegt de tijd om.

Ik weet het wel!

Het is al 2 weken geleden dat ik blogde.

Wat  deed ik met de tijd? 

Nou, een beetje haken.

De wollen gehaakte deken die ik op de bank

gebruik 

wil ik iets groter.

Een beetje breien.

Ik heb de sjaal al in het rood en groen.

En nu wilde ik ook graag een blauwe,

want ze zijn zo lekker in het dragen.

Allemaal werkjes die makkelijk op te pakken zijn.

Doordat het aantal covid-19 besmettingen weer

oplopen

is er minder zorg voor de oude mevrouw.

De huishoudelijke zorg is er helemaal niet.

Maar ik moet zeggen dat de 

wijkverpleging 

echt haar best doet.

Altijd bescherming.

Altijd goed navragen.

Daar voel ik me wel veilig bij.

Want zelf ben ik nog erg voorzichtig.

Ik blijf risicogroep.

Door mijn sluimerende auto-immuunziekte

heb ik al een op de drempel van de IC

gestaan.

Ik hoef niet! 

Blijft over dat het wel een heel gedoe is.

Zo was ik al om 7 uur vanochtend

paraat 

in de supermarkt.

Voor een avondmens als ik

een hele prestatie! 

En...ze waren helemaal niet goed aangevuld.

Geen bloemkool, geen spercieboontjes.

Bijna geen andere groenten.

Oh, nee he! 

Er wordt toch niet weer gehamsterd?

Ik herinner me maart nog maar al te goed.

Als onschuldig wezen kwam ik

in een bijna lege supermarkt.

Het kan me nog verbazen.

Ja, ik eet heel traditioneel:

hollandse pot.

De oude mevrouw is niet zo avontuurlijk.

Maar er was gewoon een fout in de levering.

O ja, ik ben ook nog diabeet.

Dankzij de behandeling van die eerder genoemde

auto-immuunziekte.

Gelukkig ben ik ook voedingsdeskundige.

Ja, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid! 

Dat was toch altijd de slogan.

Nou. Dat zit wel goed hoor.

Bijna 3 jaar geleden startte ik met een

koolhydraatarm dieet.

En je hoort mij echt niet zeggen dat dat voor

iedereen zaligmakend is.

Het past niet iedereen.

Maar mij past het wel! 

En het heeft me veel goeds gebracht.

Ik pakte alleen de voedingsadviezen.

Want de beweging

"Keer diabetes om"

is ook voor bewegen en voldoende ontspanning en slaap.

En dat was voor mij echt wel in orde.

Een aantal zorgverzekeraars vergoeden het traject.

Maar lang niet allemaal.

Het programma richt zich op mensen met 

diabetes type 2.

Oh, een dikkertje dus, zulk je denken.

En het is waar: 85% van de mensen met type 2diabetes is te zwaar.

Maar obesitas is echt een ziekte.

We weten nu dat vet ook een orgaan is.

Dat het hormonen maakt en invloed heeft op hersenprocessen

die verzadiging beinvloeden.

Nou ben ik maar petite! 

Ik draag maat 36.

Niet iedereen met type 2 diabetes is stevig.

Hoe kom ik ook weer op dit verhaal:

de groenten in de supermarkt.

Ja, die portie is bij koolhydraatarm eten groot.

300 tot 400 gram

Dus wil ik veel varieren.

Gelukkig is er nog diepvries.

Net zo gezond.

Vaak goedkoper en makkelijker.

Tot zover het voedingspraatje.

Om lekker te slapen heb ik trouwens wel een 

gezellig boek nodig.

Ik las van Josephine Rombouts 

De weg naar Cliffrock Castle.

Een echte aanrader, net als haar twee eerdere boeken.

Dit boek verteld de weg naar dat kasteel.

Hoe kom je als huishoudster terecht op een 

kasteel op een dunbevolkt schiereiland

aan de Schotse westkust terecht.