Aan de slag.

Heus, Rafeltje doet echt nog wel wat! 

Maar ja, met deze kleine patiënten 

schiet het werk niet zo hard op.

De boefjes hadden een hele apotheek nodig

om weer op de pootjes te komen.

Maar nu lijkt het toch de goede kant uit te gaan. 

Tussen al het andere werk door legde ik 

af en toe wat blaadjes en bloemetjes 

op het dresden plate quiltje.

Ik zie helemaal geen dresden plates,

zul je misschien denken.

Dat klopt.

Die komen nog. 

Het is ook nog maar een werktitel

voor de quilt. 

M'n inspiratie komt vooral 

uit het werk van

Margaret Sampson George.

Daarom doe ik de boodschappen ook in stijl.

Voor de broodnodige inspiratie. 

Maar je snapt dat na een rommelige week 

met niet alleen zieke hondjes

maar ook nog mijn jaarlijkse ziekenhuisrondje

(alles is nog in orde!)

niet zo productief was.

Tijdens het wachten in het ziekenhuis 

werkte ik aan een Lieve-Lita-blokje.

"Lieve Lita,

zal ik er een borduurlapje op naaien?

Iets dat ik ooit maakte met de machine

en een beetje met de hand?"

Lieve Lita vond het wel een 

aardig idee... 

Het quiltje groeit wel stiekem door.

En de achterkant is minstens zo leuk. 

Heerlijk, 

als alle lapjes aan elkaar zitten 

is het werk ook klaar.

Niks meer sandwichen of quilten.

Geen bies eraan...

gewoon af. 

Hoewel quilten,

het is natuurlijk gewoon doorrijgen. 

Nee, dit is quilten.

Ik kan het wel maar heb er een 

bloedhekel aan.

Dus hou ik het voorlopig maar 

op een kanthasteek.