Eindelijk weer een een blogje van mij.
Ik was jullie nog helemaal niet vergeten hoor!
Maar de afgelopen weken waren erg rommelig.
De zaterdag voor Pinksteren viel
de oude mevrouw
zo lelijk dat het nu toch niet zo verder ging.
De wijkverpleging kon de zorg niet meer aan.
Er moest een spoedplekje gezocht.
En dat met Pinksteren.
Maar het lukte.
En nu is ze in een verpleeghuis in Delft.
Best ver weg omdat het zo
lastig rijden is.
De hele stad door.
Of vis de snelweg die altijd vaststaat.
Door de COVID mag er ook nog niet veel.
Het is heel triest maar het kan niet anders.
En nu na tweeenhalve week heeft ze zich er wel bij
neegelegd.
Rommelige tijden dus.
Ik doe nog wel wat!
Een beetje haken, in de tuin werken,
wandelen met de hondjes.
En veel praten onderweg, want in de buurt wil iedereen
weten hoe het gaat.
Dat is erg lief.
Heerlijk om je verhaal kwijt te kunnen.
Heel goed, om onderweg een praatje te maken.
BeantwoordenVerwijderenHet is niet niks, maar zoals het nu eruit ziet is dit de beste oplossing.
Blijf fijn bezig met dingen die je graag doet.
Tot de volgende keer.
Gr. Bianca
Ach, wat ellendig voor je moeder. En zeker ook voor jou. Gelukkig heb je twee lieve honden die je gezelschap houden. Sterkte met alles. En wat fijn dat de buurt zo meeleeft.
BeantwoordenVerwijderenheel veel lieve groetjes voor de oude mevrouw, en voor jou een hele dikke knuffel XX
BeantwoordenVerwijderen
BeantwoordenVerwijderenSterkte de komende tijd. Duimen dat je moeder gauw een plekje dichterbij vindt.
Dat is vervelend voor allemaal, en zelfs voor de hondjes. Hopelijk mag ze snel weer naar huis.
BeantwoordenVerwijderen