Ik maakte het kladje vorige zomer toen mijn moeder heel veel zorg nodig had en ik er als mantelzorger alleen voorstond en het werk weleens boven m'n hoofd groeide. En dat had ik me toch nog zo voorgenomen om het niet te laten gebeuren. Nou ja, ik hoef het verder waarschijnlijk niet uit te leggen, want iedereen kent het gevoel van over je eigen grenzen heen gaan heel goed. We doen het allemaal weleens.
De tekst komt uit een gedicht van Toon Tellegen:
Ik trok een streep:
tot hier,
nooit ga ik verder dan tot hier.
Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.
De zon scheen
en overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
iedereen ging verder.
Mooi
BeantwoordenVerwijderenHa,ha, dat gedichtje ken ik ook... Maar, houd je strepen bij de hand, je kunt ze wel weer gebruiken!
BeantwoordenVerwijderenHet is een erg leuk tekeningetje!
Prachtig gedicht.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar ook
groetjes Frederika
Mooi gedicht bij een net zo mooie tekening!!
BeantwoordenVerwijderennou ja, actueel maar weer eens ;)
BeantwoordenVerwijderenmooi gedichtje en ik bewaar hem in gedachten
Mooi getekend en verwoord, door jou en Toon.
BeantwoordenVerwijderenHoe wist je, dat dit nou net mijn thema was Anny? Ik kende het gedichtje niet, maar het is me op het lijf geschreven.. en getekend! Dank je wel voor deze kleine tip! Groetjes!!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk heb al ondervonden dat, als het echt nodig is, je tot heel veel in staat bent en dat strepen alsmaar verlegd worden tot een zebrapad waar je over kunt stappen
BeantwoordenVerwijderen