Rustiek.

Afgelopen week deed ik niet zoveel.

Met naald en draad dan! 

Ik was veel tijd kwijt met ramen en houtwerk

schoonmaken bij de oude mevrouw.

Zo in de lente moet dat toch echt gebeuren.

En zo verzuchtte ik afgelopen week nogal eens

“ik ben de jongste niet meer.”

Het is een vraag die ik weleens krijg:

“als je moeder al 101 is,

hoe oud ben jij dan?”

Ik hoop in mei 70 te worden.

Dat is nog niet stokoud.

In mijn hoofd voelt het zeker niet zo.

Maar mijn lichaam is het wel.

Het was ook een onrustige week op 

mantelzorg gebied.

Omi raakt 1 en een kwart uur van haar WMO zorg kwijt.

En voorlopig heb ik die uren nog niet terug.

Het probleem speelt in de hele gemeente.

En ik sprak en hoorde van nogal wat 

thuiszorghulpen dat ze het niet meer redden met 

zo weinig uren.

Een en ander was er de oorzaak van dat ik 

best wel rommelig sliep.

Maar dan vandaag.

Lekker vrij.

Even naar het quiltgroepje.

Daar was ook de buurvrouw-van-de- quilts 

met een mooie met de handgemaakte quilt.

Zelf rijg ik maar pas gevonden quilt rustiek door.

Ik zeg altijd dat ik niet meer quilt vanwege mijn artrose.

Maar eerlijk gezegd heb ik er ook het geduld niet meer voor.

Nog eerlijker: ik haat dat geprut met een draadje en een piepklein naalden.

Met de machine dan? 

Nee, dat vind ik niet mooi.

In ieder geval had ik een gezellige ochtend.

Kwam ook nog thuis met het nieuwste boekje van Janet Bolton.

Dit weekend is zij op de beurs in De Broodfabriek in Rijswijk.

Ik zelf ben niet geweest,

Maar mocht het boekje overkopen van N. 

Zij was er al even geweest en gaat morgen naar een workshop van Janet.

Het is weer een schattig boekje.

Op karton zodat het meteen een voorleesboek voor de kleintjes is.

Met applicaties zoals alleen Janet ze zo vrij kan maken.

Ik ben echt fan. Maar een workshop.

Nee, ik doe het op mijn eigen manier.