Erfelijk.

Bij ons is het erfelijk:

Het second sock syndroom. 

Van mijn oud-tante Marie

erfde ik 

de eigenschap om de tweede sok

duidelijk kleiner te breien dan de eerste.

En omdat dit paar sokken niet voor mezelf is

maar voor een van onze oud quiltgroepleden

moest ik wel meten en meten

tot het helemaal goed is.

Van Tante Marie

( ik zocht te vergeefs een foto van haar.)

is  bekend dat ze rekte en trok totdat de sok 

min of meer

even groot leek.

Er bleef nog voldoende wol over om

weer een wolletje toe te voegen

aan mijn crisisdekentje. 

Dat dekentje

begon ik in 2012 midden in de crisis.

Volgens de politici is die crisis

inmiddels over.

Niet dat we er veel van merken.

In die tijd verdwenen bijvoorbeeld

de verzorgshuizen voor ouderen.

En wat er voor terugkwam?

Niks! 

Om maar even een voorbeeld te geven.

Het dekentje is opgebouwd uit domino squares.

Waarbij je blokjes breit.

Met een oneven aantal steken 

en in het midden 

een dubbele mindering.

Super simpel en heel leuk om 

alle restjes op te maken. 

Bij het dekentje moest onze Lizzy 

natuurlijk ook weer
op de foto.

Ze is morgen jarig, de kleine schooier!
Hier op de foto als puppy!

Maar morgen wordt ze alweer 7!

Ze droomt natuurlijk van een
nieuw poppenkind.

Oh,ze speelt nog zo graag.

Vergeet ik toch bijna
om een
Gelukkig Nieuwjaar!
te wensen.

Heel veel
plezier
met lapjes en draadjes!