Wie weet geinspireerd door het Flow-kalenderblad van
vandaag pakte ik wat kleine dingen op
waarmee ik mensen blij ging maken.
Eindelijk het decembernummer van Quiltnieuws naar m'n
quiltende overbuurvrouw gebracht.
O,o, hij lag al daaaaaaaaagen op de trap.
En ik had een aantal mensen stekjes van de klokjesbloem
beloofd.
Het was echt tijd dat ik ze wegbracht.
Het werden al hele planten.
Door ervaring wijs geworden doe ik er tegenwoordig altijd een
labeltje aan.
Dan kan ik de stekjes voor de deur zetten als
de tuinliefhebber niet thuis is.
En... nee, hij is niet terug.
Mijn hondje Melvin.
Alweer bijna 30 jaar geleden ving ik het hondje op nadat
het als puppy was mishandeld en verwaarloosd.
O, wat was dat een portret!
Anderhalve kilo en een echte terrier.
Wat een kleine duvel.
Om de paar weken probeerde hij de macht over te nemen.
Als ie lief was noemde wij hem Melletje.
Bij stoute buien was het Vinnetje.
Voor mij was het een trouwe hond maar
anderen mochten eigenlijk niet in huis.
Overigens had hij niet zo'n jasje hoor!
Wel een haarspeldje af en toe omdat hij anders niet kon zien.
Tegenwoordig kun je ook zelf dit soort jasjes breien
voor de hond leerde ik een paar weken geleden
in de boekwinkel.
(Brr, ik moet er niet aan denken!)
Maar het kussentje... tja dat kon ik niet laten liggen.
Wat een vrolijk kussentje. Knus met zoveel hondjes
BeantwoordenVerwijderenMooie dankbare dag met al die kleine gelukjes,leuk verhaal over je hondje van toen
BeantwoordenVerwijderenOh, wat heerlijk die herinneringen aan dat stoute spul van vroeger.. Met een lach en een traan soms, dat wel. Super dat dit hondje het zo fijn bij jou heeft gehad en lief dat je het met ons deelt!
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat etiketje in het plantje, lief cadeautje voor je buurvrouw.
BeantwoordenVerwijderenGrappig kussentje en een herinnering aan je Melvin.