Een pop met vlechtjes...

Als klein meisje was dit Sinterklaasliedje toch echt met stip mijn nummer 1. Waarschijnlijk omdat het ook goed te begrijpen was waar het eigenlijk over ging. Zojuist hoorde ik op de radio nog iemand spreken  (ja, daar praat men niet, daar spreekt men) over Sintliedjes. En zo kwam ook Sinterklaas kapoentje langs. Nu is een kapoen een gecastreerde haan.  Dat ging mij als kind natuurlijk boven de pet. Bovendien noemt men hier een lieveheersbeestje ook een kapoentje. En wat Sint en een lieveheersbeestje nou weer met elkaar te maken hebben? Maar die pop met vlechtjes, daar kon ik me wat bij voorstellen. Als poppenmoeder wilde ik het aller, allerliefste een pop. Met of zonder vlechtjes.

Die poppen kwamen altijd in schattige kartonnen doosjes. Een paar jaar geleden maakte ik voor Sintnicolaas wat surprises. Een daarvan was een popje -zonder vlechtjes- in een ouderwets kartonnen doosje (2 theedoosjes van hun bovenkant ontdaan, aan elkaar gelijmd en beplakt met papier). Het hele en halve konijn sierden ook pakjes op. Het idee van die konijnen kwam uit een Marie Claire idee.

 Hier het kleine dametje in close-up. Als uitgangsbasis gebruikte ik een poppenpatroontje van Tilda dat ik verkleinde en vereenvoudigde.

Ook in de serie 365 beestjes kwam het liedje terug. Als je nog Sint moet vieren vanavond: heel veel gezelligheid. En wie weet krijg je een pop met vlechtjes of een nieuwe jurk, een net met kaatsteballen zodat je eindelijk kunt leren om -met de 3 te ballen- of minstens een banketletter! Veel plezier!