Nieuwjaar.

Gelukkig nieuwjaar! 

De zon schijnt.

Het is even na elf uur.

Dat wordt een goed appeljaar!

Tenminste dat beweerde mijn opa altijd.

Gelukkig hoef ik niet meer als in mijn jeugd te gaan wensen.

Dat was een strak programma!

Eerst naar de buren links, dan naar de buren rechts,

daarna groentesoep met brood.

Mijn vader wilde dan op de tv her skispringen zien.

Daarna naar 's Gravenzande: naar de oudste zus van mijn moeder.

Dan naar een tante van mijn moeder. 

Een oud-tante van mij.

Die je altijd al volstopte met eten.

En op Nieuwjaarsdag helemaal los ging.

Dan nog even naar een oud-tante van mijn vaders kant.

En dan mocht je eindelijk naar huis.

Helemaal doodop en met het voornemen

nooit meer oliebollen of appelbeignets te eten.

Vreselijk was het.

Nee, dan is het nu rustiger.

Oud en Nieuw betekent ook terugkijken.

Het was een rommelig jaar.

Met de verbouwing en het overlijden 

van de oude mevrouw.

Gelukkig komt er nu weer wat meer lijn in mijn leven.

Hoewel: eigenlijk moet ik de keuken nog een beetje verbouwen.

Brr.

Voor mijn gevoel heb ik net het stof uit het huis.

Vandaag is de eerste dag dat Puck geen medicijnen

voor zijn ontstoken mondje neemt.

Kijken hoe dat uitpakt.

Het zijn toch wel hele dappere beesten hoor.

Ze zijn niet bang van het vuurwerk.

Ik weet eigenlijk niet beter. 

De ene hond lijkt het door te geven aan de andere.

Na het uitlaten ging Keesje heerlijk liggen slapen en hij snurkte 

gezellig door alle knallen heen.

Afgelopen week maakte ik het no-sew boekje af.

Voor de kaft versneed ik een oude tekening.

En eend als ik ben: heerlijk op z'n kop erop geplakt.

Volgende beter.

Want het is een leuke manier om boekjes te maken.

En ik plakte hier en daar wat in.

Tegen de-lege-bladzijde-angst.

Bovendien spaar ik poezenogen om te tekenen.

En het is ook een leuke manier om labels te bewaren.

Labels zijn een leuke manier om iets te proberen en 

om een leuke verzameling te maken.