Wil u een stekkie...een stekkie...

een stekkie van de fuchsia... O, nee, van het kindje-op-moeders-schoot! Oei, ze staan er nu toch alweer 2 maanden want de foto is van begin augustus... en... ze zijn inmiddels goed gegroeid, maar iedere morgen weten ze weer een glimlach op m'n gezicht te toveren als ik de keuken binnen kom!
Eigenlijk doe ik het nooit meer: kamerplanten stekken, maar deze planten vragen er gewoon om. Het is zo gemakkelijk en het resultaat is altijd goed. Overigens is een fuchsia ook heel gemakkelijk te stekken,  hoewel het er nu wel een beetje laat voor is. Met dit mooie oudewijvenzomertje heb je er gewoon geen erg in dat het over 3 maanden kerstmis is...
Planten en de tuin waren afgelopen zomer eigenlijk een beetje "een ondergeschoven kindje" . Dat kwam deels ook door het zwachtelen van mijn oedeemarm: dat werkt echt niet handig in de tuin en daarna kwam de kous... 1 kous want de eerste 3 maanden heb je maar recht op 1 kous... hardstikke lastig: het ding moet elke dag gewassen en krijg die maar eens droog overnacht! En... voorzichtig... want als je ergens aan blijft hangen en het breisel ophaalt gaat ie stuk! Nou, ik kan je verzekeren dat werkt niet lekker in de tuin. Ook niet met een los mouwtje erover...

Maar eigenlijk ging de tuin wel z'n eigen gangetje... nog nooit bloeide de ooievaarsbek rijker... en waren de stokrozen huizenhoog! Met een minimum aan zorg werd het toch nog heel wat...

En buurpoes Tommy is het volkomen met me eens... tot grote woede van Liz en Tol ligt ze heerlijk op de oude tuintafel in de voortuin en laat ze zich lekker niet wegjagen... Gezellig tussen digitalisstekjes...