Zwaaien.

Even zwaaien!

Ik ben al zo lang niet langs geweest.

Het is ook zo'n rare tijd.

Ik hoor van meer mensen dat ze de ene dag 

niks

voor elkaar krijgen,

maar de volgende dag weer heel productief zijn.

Nu alles weer een beetje versoepeld wordt

lijkt het ook wel

of iedereen een beetje gemakkelijker wordt.

Zo zat ik zonet nog even aan de koffie

bij de oude mevrouw.

De laatste tijd ging ik alleen koken

en daarna wat huishoudelijke klussen doen.

Dus was omi heel vaak allleen.

En dat is gewoon pijnlijk om te zien.

Het doet gewoon lichamelijk zeer.

En dan kan ik nog gewoon langs.

Ik hoefde niet te gaan zwaaien.

Zoals anderen.

Zo'n lange arm zou wel heel makkelijk zijn

om 

anderhalve meter afstand te houden.

En wat denk je van de supermarkt?

Ik ben er 10 weken niet geweest...

Morgen ga ik weer.

Het voelt alsof ik op schoolreisje ga. 

Stel je voor dat ik met zo'n lange arm moest breien.

Mijn sjaal schiet lekker op.

Ja zul je zeggen: met zulke omslagen

heb je 

een zo een lekker eindje.

Het is wel echt breien
buiten mijn comfortzone.

Verder geef ik me graag over aan
mijn guilty pleasure.
Escape to the country kijken.

Als je het goed doet kun je eerst bij de BBC
en daarna bij SBS6 kijken.

En ze staan ook op You Tube.

Gelukkig helpt Lizzy bij de was.

Ze heeft geen echt klein mandje.
Gaat daar ook niet in.

Maar de wasmand.

Liefst met schone was erin.
IECH
Gelukkig waren het dit keer schone dekbedhoesjes
voor de hondenbedjes.

Ja, ik heb regelmatig een hondenwas.
Sommige mensen moeten daar vreselijk om lachen.

Ze hebben echt een eigen uitzet.
Gelukkig deed ik gisteravond al de pootjes wassen.
Ze hebben witte pootjes
en die zagen door de droogte roetzwart.