Geen 20 meer!

Gisteravond stapte ik weer

eens stevig over m'n

grenzen.

Na een dagje boodschappen doen,

koken etc, 

manden was wegwerken

dacht ik dat ik 's avonds nog wel even

een stok kon verven.

Krant op de buitentafel,

vast zetten met hier en daar een steen of vogeltje

want het waaide stevig! 

Verf erbij.

En een oude berkentak.

Berkentak? 

M'n lathyrusstekken

zijn inmiddels zo gegroeid dat ze 

wel een steuntje kunnen gebruiken.

Ik keek even bij het tuincentrum 

naar kant- en klaar gaas.

Maar dat was of te grof

of te groot.

Toen dacht ik als ik nou eens 

een stok maak met draden...

dat deed ik ook wel voor m'n tomaten.

Maar een stok is een beetje saai.

Dus geef ik hem een laagje verf.

Blauw...

dan de afwas...

dan roze,

daarna alles even water geven in de tuin...

dan oranje...

Tja, inmiddels was het kwart over negen.

Ik moest van mezelf nog even het 

internet op.

Maar dat werd het toch echt niet meer.

En die touwtjes? 

Wie weet verbreek ik wel een belofte

ooit aan mezelf gedaan 

dat ik

NOOIT

meer zou macrameën.

Macrameën?

Ik kan het niet eens meer schrijven! 

In ieder geval 

vond het in de jaren 60 al vreselijk.

Samen met een vriendin

knoopte ik van akelig hard sisaltouw

een tas.

Het ding was zo niet kapot te krijgen.

En ik liep er nog jaren mee.

Oude hippie!