Traditie

Hoewel ik de laatste jaren m'n quilts uitbundig versier met borduurwerk smelt m'n hart bij het zien van een traditionele quilt. Zo eentje om echt te gebruiken. Mijn allereerste echt grote quilt was er zo eentje.

Reconciliation. Verzoening. Ik maakte hem in het voorjaar van 1991. Na de borstkanker en toen ik nauwelijks kon lopen of heel intensief mijn handen gebruiken door de spierziekte. Tussen haakjes: voor het gemak noem ik het altijd een spierziekte. Maar het is een auto-immuunziekte waarbij m'n lichaam antistoffen maakt tegen het eigen huid- en spierweefsel. Er is een relatie met kanker. Maar hoe dat precies zit is niet bekend. In ieder geval was ik behoorlijk beperkt in m'n bewegingen. Maar ik had gemerkt dat werken op de naaimachine wel ging. En zo ontstond deze traditionele logcabin. Omdat hij vrij somber van kleur is vragen mensen dikwijls of ik zo verdrietig was... maar nee, dat was niet het geval: de stoffenwinkel op het dorp (hij bestaat al jaren niet meer!) was net begonnen met de verkoop van quiltstoffen en als eerste hadden ze zwart, donkerpaarsrood en ecru ingeslagen!

Ik heb de quilt nog wel, maar door het vele gebruik is hij vaal en versleten geraakt... dat had ik toen ik hem maakte ook niet kunnen bedenken... dat ik hem op zou slijten! Hij is ongeveer 175 x 175 cm.