Kwakkelen!

Ach, die arme Puck is toch zo aan  het 

kwakkelen.

Vanmiddag maar weer naar de dierenarts.

Hij heeft een bacteriele infectie in zijn mondje.

En die houden we er haast niet onder.

Vorige week was hij ook al de klos.

Jaarlijkse prik.

En gistoortjes.

Hij heeft heel veel medelijden met zichzelf.

En zit verslagen in een hoekje.

Kwakkelen!

Dat deed de regenton ook.

Hij liep over! 

Nou is dat niet zo gek met al die regen 

de laatste week.

Maar het hoort niet. 

De hel tuin stond blank.

Dus werd het emmertjes water eruit halen.

Gelukkig was de loodgieter er snel bij.

En wat kwam eruit:

er zat een walnoot in de toevoerslang.

Wat gebeurt er allemaal in de dakgoot?

We hopen nu weer op een beetje voorspoed.

De hexagonquilt ligt nog steeds uit te rusten.

Vrijdag wel even op het atelier gezeten.

Er gebeurde niks spectaculairs.

Maakte een gebreid dametje af.

Het lijkt erop dat ze vliegende haast heeft om 

boodschappen te halen met haar blauwe mandje.

M'n alles-in-een-boek is vol.

Dus moest ik een nieuw boek klaar maken.

Aan de zijkant van de bladzijden maak ik altijd 

een rand.

Soms met washitape,

Maar ook wel met een leuk papiertje.

Of een rand in patroon knippen of ponsen.

Lekker fris voor de lente. 

Zo'n ruitje.

Ik maak altijd een paar bladzijden klaar om 

te gaan schrijven.

Zo heb ik nooit last van een leeg blad.

Daarvoor maak ik ook tekeningetjes.

Zodat ik die kan inplakken wanneer ik weer 

bladzijden klaar maak.

Collagefodder,

collagevoer, noemen we dat.

Sommige mensen moeten altijd erg lachen omdat fodder. 

Fodder is gewoon voer.

Hoewel ik het altijd associeer met slobber 

dat we vroeger naar het varken brachten.

Niet dat wij nog een varken hielden voor de slacht.

Maar ik herinner me wel het varken van een 

van mijn tantes.

Dat arme beest stond in een klein hokje op de tuinderij.

En werd in het najaar geslacht.

Bij mijn moeder, we spreken nu rond 1920 

stond het varken op het achterplaatsje.

Hoe vaak ik haar niet heb horen vertellen hoe bang ze was 

als hij weg moest.

Door de keuken en gang naar de straat.

Gelukkig was er in de woonkamer een bedstede

waar ze zich in kon verstoppen.

Stel je voor dat ik hier achter nog een varken had.

Dan was ik dit blogje met een nog ergere klaagzang begonnen.

Want dat beest had vast iets gemankeerd,,,

Ik ga wel naar de slager. 

O ja, en dan moet je tegenwoordig direct melden dat je

flexitarier bent.

Want anders....