Het Dagobert Duck gevoel.

Zo'n stapeltje gehaakte blokjes 

of 

zo'n stapeltje quiltblokjes

geeft me echt 

zo'n

Dagobert Duck gevoel.

Rijk.

Even denken hoor.

Het is hierop mijn atelier een herrie

van belang:

Het kruispunt hier in de straat wordt anders ingericht

en 

nu zijn ze net begonnen met straatstenen

op maat te zagen.

Jongens, wat een lawaai! 

O ja, een rijk gevoel.

 

Dat had ik ook toen mijn 

sjaal

eindelijk af was.

Het eindresultaat was leuk.

Maar het breien met 

al die dubbele omslagen

was een hele opgave.

Voorlopig waag ik me niet meer aan een sjaal.

Ik heb er zoveel gemaakt dat 

ik keuze  te over heb.

Nu gaat mijn aandacht weer uit naar de lapjes.

Gelukkig doet Lizzy al het 

machinewerk.

Ik speelde ook even met de border

van de "ontploft"quilt.

Maar dat is het nog lang niet.

bovendien is door de artrose in mijn handen

appliceren een hachelijk klusje. 

Gelukkig lukt het tuinieren wel.

Ik heb maar een postzegeltuintje.

Maar was er reuze blij mee 

tijdens de lockdown.

Lockdown? 

Eigenlijk is er voor mij nog weinig veranderd.

Behalve de supermarkt,

ik stond om 7 uur vanmorgen al in AH 

En ik ga naar de bakker en de slager,

maar verder ben ik heel terughoudend.

Voor de oude mevrouw,

maar ook voor mezelf.