Beetje eigenwijs.

Vandaag begin ik met een gouwe ouwe.

Al 20 jaar oud.

Toevallig hangt hij op mijn atelier.

Deze week kreeg ik de vraag of ik mijn Jan Mullen quilts 

wilde uitlenen als inspiratiebron voor een les.

Nu liggen de meeste quilts in een kast.

Achter de losse airco, met daarvoor nog weer stapels troep.

Dus alles wat ik kon laten zien was dit.

Idiosyncratic heet de serie.

Het woordenboek vertaalt het als op geheel eigen wijze.

Ik zie het als lekker eigenwijs.

Sommige quiltsters krijgen bij het zien van zoveel

niet op elkaar 

passende puntjes spontaan rode vlekken in de nek.

Ik weet het.

Ooit kwam er op een cursuspresentatie 

ook de vraag of ik wel goed bij mijn hoofd was.

Maar ach, wat was het een bevrijding.

Toen, alweer 20 jaar terug.

Ik ben gewoon niet braaf genoeg voor de puntjes op elkaar.

Zo ‘n grote quilt?

Nee, dat is geweest.

Misschien komt het er nog weleens van maar nu niet.

Daar is mijn leven veel te chaotisch voor op dit moment.

Even wat plakken en knippen past wel.

De tekst is niet zo goed leesbaar.

Er zit weer muziek in haar leven.

Dat is echt zo.

Dankzij mijn ukelele.

Jaren dwarsfluit gespeeld.

Maar mijn armen en vingers vonden dat helemaal niet leuk meer.