Terwijl de was, eh, nee, de onderlaag
van mijn schilderij droogt
schrijf ik alvast dit blogje in het klad.
Dat schreef ik precies een week geleden.
Het is zo lang geleden dat ik schilderde.
En ik mis het.
Regelmatig dacht ik:
“ik moet het schilderen weer oppakken”.
Maar dan komen de gewone smoezen:
omi, puppy Puck.
Nou ja je kent het wel.
Tot vorige week donderdag.
Het was feest op het dorp.
En door die mensenmassa wurmde
mevrouw Rafel zich met een doek van 60 bij 80.
Thuisgekomen besefte ze dat voor de onderschildering
toch wel een grote kwast nodig was.
Dus vertrok ze weer de
appelflap/worst/friet etende massa in naar de Hema.
Inmiddels zijn we een week verder
en
komt er vorm in het werk.
Ik gebruik een boek van Lynn Whipple als inspiratie.
Overigens
zijn die lessen ook online te volgen.
Details staan op de site van Carla Sonheim.
Voor mezelf ook weer gestart met regelmatig
art journalen.
Da’s altijd wel een ding!
Ik wil het hele boekje perfect.
Tja Miss Perfect
dat hoeft helemaal niet.
Want eerlijk gezegd is dat iets voor mezelf.
En knoeien mag.
Maar blijkbaar niet te veel.
Zo leuk,zag ook de mooie vaas met bloemen. Kan ik helemaal blij van worden. Eerst maar de kleur potloden gepakt. Veel plezier met het schilderij maken. Groetjes Hettie Douma.
BeantwoordenVerwijderenEen hoop plannen,veel plezier ermee!
BeantwoordenVerwijderenDat ziet er vrolijk uit! Je hebt gelijk, gewoon beginnen - de jonge Puck achter het behang en aan het werk . Bezig zijn is belangrijker als perfect -better finished than perfect!
BeantwoordenVerwijderenIk vind je werk enig. Kan zelf helemaal niet tekenen, en daarom geniet ik maar van het werk van anderen. Zoals van jouw werk.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk om te kunnen tekenen! Ziet er geweldig uit.
BeantwoordenVerwijderen