Vingerhoedjes

Dit najaar begon ik voor het eerst in jaren weer aan een quilt. Het begin was nog erg aarzelend... Het viel me bijvoorbeeld niet mee om al die kleine stukjes weer aan elkaar te naaien. Ja, ik doe het met de hand want met de naaimachine krijg ik altijd het gevoel of ik meedoe aan een Formule 1 race. Op de een of andere manier gaat het steeds harder en wordt m'n werk steeds onnauwkeuriger...

Ik werd geinspireerd door het pakketje voor een poppendekentje in onze plaatselijke quiltwinkel...
Ineens bedacht ik me dat ik al jaren een leeg poppenbedje heb staan:

Een echt antiek ding en een reuze sta-in-de-weg met die schommelpootjes. Als ik nou eens begon met een dekentje... Vol goede moed schafte ik een pakje aan. Oei, dat viel tegen... ik had lang niet met de hand gewerkt en m'n oedeemarm vindt het niet leuk als ik dingen tussen duim en wijsvinger pak: dan zwelt ie op! En... die kleurtjes waren och echt niet mijn kleuren. O, wat somber... (Hoewel, ik zag het dekentje vorige week met een donkerrode rand en toen vond ik het ineens wel weer heel mooi!) Zou ik niet eens met rood en wit beginnen. Natuurlijk ben ik een trouwe bezoekster van haar site en werd ik erdoor beinvloed. Maar zo groot als die van haar wordt de mijn niet hoor!

Inmiddels doe ik regelmatig een steekje en groeit m'n rood-witte werk gestaag. Ook m'n arm lijkt eraan te gaan wennen! En... het poppendekentje moet ook af... maar dat komt wel. Wacht maar!