Plakken.

Afgelopen week was er eentje van 

aan-de-bank-geplakt-zitten!

"Volg je de Olympische Spelen?" vroeg mijn pedicure. 

"Veel te veel" was mijn antwoord.

Tja, het was af en toe zo spannend.

En daarbij was het ook nog best warm.

Dus heerlijk bankhangen ging heel gemakkelijk.

Dat plakken is verder ook heel actueel want 

wat is het vandaag heet!

De Tour de Femmes, de vrouwentour 

komt vanmiddag bijna langs mijn achtertuin.

Op 5 minuutjes lopen.

Maar ik denk niet dat ik ga kijken: veel te warm.

En voor je het weet is zo'n 

wielerkaravaan voorbij. 

Woesjjj.

Ik zat de laatste tijd ook veel al lezend aan de bank geplakt.

Dit stapeltje werkte ik de afgelopen veertien dagen weg.

Eerst maar de tegenvaller: de laatste van Corina Bomann.

Vreselijk: saai, braaf, voorspelbaar.

De hoofdpersonen lijken nog het meest op onzekere pubers.

Ik werd er ongedurig van: doe iets, schiet op!

Ik lees haar boeken graag. 

Maar dit was een afknapper.

Is dit de schrijfster die de fantastische trilogie 

rond Agneta"s erfenis schreef?

Het boek is in Duitsland al in 2016 uitgegeven.

Misschien onervarenheid?

Ik denk dat de Nederlandse uitgever toch iets wilde brengen.

Maar het is tenenkrommend slecht.

Dan "Het Franse geheim" van Karen Swan.

Ontbraken de plotwendingen in het boek van Corina Bomann.

Hier wel spannende verrassingen rondom een 

appartement vol kunst dat al sinds WOII niet meer is betreden.

En het laatste boek:

"De vrouwen van het Grand Hotel"

van Ruth Kvarnström-Jones.

Wat een heerlijk boek, deels op historische grondcn,

deels fictie.

Voor mij een echte pageturner.

Het verhaalt over het Grand Hotel in Stockholm 

aan het begin van de 20 ste eeuw en de rol die vrouwen kregen in 

het reilen en zeilen.

Het hotel bestaat nog steeds.

En ik zocht het even op via Google.

Ik zou het zeker aanraden.

Kijk, daarom ook plakte ik vast aan de bank.

Natuurlijk breide ik ook een steekje en hexte ik voort.

Maar daarover de volgende keer.