Wonderlijke winterwanten.

Het was een rommelige week.

Wat deed ik eigenlijk vroeg ik me af. 

In ieder geval maakte ik op onze afmaakbee

dit borduurportretje af.

Dus deze Bee maakte echt zijn naam waar.

Eigenlijk is het gewoon een groep mensen

die op een ochtendje bij elkaar komt 

om aan eigen dingen te werken.

Door de COVID kunnen we inschrijven 

op verschillende ochtenden.

Ik knoei graag met draadjes.

Regelmatig neem ik een piepklein bolletje

sokkenwol mee

als ik naar de Read Shop ga op het dorp.

Die hebben een leuke selectie haak- en breiwol.

Gelukkig maar, want er is op dit dorp helemaal niks meer.

Ik zou niet weten waar ik in het Westland nog

borduurgaren kan kopen.

Als ik wat nodig heb is het altijd gedoe met een kleurkaart

en bestellen. 

Streng voor streng....

Bij de oude mevrouw in het verpleeghuis 

brie ik een sjaal.

Ongeveer een blokje per week...

Vaak wordt naar het patroon gevraagd.

Het is van Wieke van Keulen

en ik gebruikte het al voor 3 andere sjaals.

Ik kan het dus al kletsend.

Puck zit hier op een stoel naast de tafel.

Eerst was het buiten wel spannend.

Maar nu wil hij weer op de grond.

Even tillen.

Eens door de foto's scrollen:

Nee, eigenlijk gebeurde er verder niks spannends.

Ja, ik ging voor het eerst in anderhalf jaar weer 

naar de Jumbo!

Al die tijd bestelde ik online

en dat ging perfect.

Maar misschien komt dat wel omdat ik altijd al 

grote dingen regelmatig bestelde.

Zo makkelijk: nooit sjouwen.