In de krant.

Hier in het Westland zeggen we:

"Dat mag wel in de Grote Rotterdammer!"

Als er iets gebeurt wat je 

helemaal 

niet verwacht had.

Kijk!

De quilt die iedereen heel goed kent

omdat hij de kop van dit blog 

vormt.

Hij heeft 

e-i-n-d-e-l-ij-k

een binding! 

Ik had altijd het idee om hem nog groter

te maken.

En er liggen ook best wat blokken klaar.

Het is de quilt die het dichtste bij mezelf ligt.

Die het meeste verteld 

wie ik ben.

Wat ik leuk vind.

Ik ben gek op rode ruitjes.

Ze doen me denken aan de keukengordijntjes

die mijn moeder maakte 

toen ik een kleutertje was.

Er bleef genoeg stof over voor een schortje voor de pop.

En een schortje voor mij.

Daarom noemde ik de quilt  "kitchen".

Kitchen heeft ook een klein zusje.

Je ziet dat deze kleine blokjes om de blokken heeft.

De grote quilt maakte ik quilt-as-you-go.

Want mijn handen zijn zo slecht door 

artrose

dat gewoon quilten 

of een grote zware lap niet meer gaat.

Daarom gebruikte ik ook een

rijgsteek 

om de delen aan elkaar te zetten.

Ik had hem machinaal kunnen laten quilten.

Maar daar ben ik geen fan van.

Het accepteren dat ik een rijgsteekje 

moest gaan gebruiken

was best wel moeilijk.

Maar het is niet anders.

Met het eindresultaat ben ik zeker tevreden.

Dus: hij is af en het mag in de krant.

Over krant gesproken:

Ik ga nu even Lieve Lita spelen.

Ik kreeg de vraag:"wat is nou eigenlijk slow stitch?"

Goed vraag!

Dat hoor ik iedereen op tv en radio

alsmaar zeggen.

En een vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is.

Het slow slaat op de slow beweging.

Die gaat uit van duurzaamheid en lokaal produceren.

Dat lukt natuurlijk niet met textiel.

Tenminste, meestal niet.

Of je moet zelf weven en spinnen

met 

eigen wol of vlas bijvoorbeeld.

Zelf verven met veilige materialen.

En dat is wat slow stitch doet.

Eigenlijk is het ook de bewustwording

dat textiel heel vervuilend is. 

Slow staat ook vooral voor het langzame proces.

Het doen en ontwikkelen van patronen staat voorop.

Niet enig nut. 

Voor mij is het gewoon een manier van mindfull bezig zijn

en te experimenteren.