Alleen op Maandag vechten de hondjes
om een plekje
in het atelier.
Ze willen allebei eerste rang zitten
om naar buiten te kijken.
Dus staat Keesje bovenaan de trap
Puck op te wachten.
Om hem eerst een beetje te plagen.
Verderop in de week doen ze het nooit.
Ze kunnen overal vrij lopen als ik boven ben.
Misschien is het omdat we allemaal
tegelijk naar boven gaan.
Het is echt zomer en komkommertijd.
Verleden week kon ik ook niet meer rekenen:
24 min 16 was ineens 6.
Waar komt dat vandaan.
Diëtisten rekenen zich over het algemeen ongans de hele dag.
Dus dat kan beter.
Nou, nu nog 7 te gaan.
Het is maar goed dat het mooi weer is.
Want het jurkje waar het vestje bij moet is best wel warm.
Dat komt vast wel goed.
Zomertijd: tijd om te lezen in de tuin onder de boom.
Twee aanraders.
Een ouwetje: De Lelievallei van Tracey Rees.
Eind 19e eeuws drama.
Leest lekker weg.
En "Als scheuren in de aarde."
Ik liep er eerst een beetje omheen.
Het werd aangeprezen als een boek dat zich zou kunnen meten met
"Daar waar de rivierkreeften zingen".
Een boek waarin ik verdwaalde.
En dus nooit uitlas.
Dat boek speelde in de VS.
En daar lees ik gewoon niet graag over.
Dit speelt in het VK. In Dorset.
Kijk, dan heb je me al.
Maar dat Dorset speelt helemaal geen rol.
Mooie plotwendingen.
Maar ook een beetje voorspelbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten