Verstellen.

De dag voor Kerstmis,

het was al laat in de middag 

kwam ik een buurvrouw tegen die verzuchtte:

"Heb jij alles al klaar?"

Maar dat waren we.

Helemaal klaar met al die boodschappen,

dingen regelen

en zorgen maken of het allemaal wel zou lopen.

Het enige dat we nog wilden was:

een kop koffie, een berg chocolade,

een boek

en

een dekentje.

Op de bank.

Pfffft.

Ik dacht:

geen quilt.

Nee, een echt wollen dekentje.

En dat heb ik wel.

Een mooie plaid van Schotse wol.

Ooit geweven door een Schotse fabriek

die door een overstroming onder water liep

en door de wol voorraad op te weven

en plaids te verkopen 

er zo weer bovenop wilde raken.

Een echt wollen dekentje dus.

Tot  mijn afgrijzen zag ik dat er verschillende 

gaten en gaatjes inzaten.

Motten! 

Nu kwam dat wel aardig uit.

Al maanden wachtte ik op dit boek.

Het is namelijk helemaal in om

zichtbaar te stoppen.

Allemaal in het kader van 

duurzaamheid en hergebruik.

Het eerste boek raakte zoek in de post.

Het tweede was weken onderweg in de 

sinterklaas en kerstdrukte.

Maar op oudejaarsdag lag het toch eindelijk in de bus.

Nu heb ik op de huishoudschool

eindeloos leren verstellen.

Lappen met 1 hoek, 2 hoeken,

4 hoeken,

overhemden ophogen, nieuwe boorden en manchetten opzetten.

Van oude herenhemden babyhemdjes maken.

Zelfs nieuwe kruizen in onderbroeken zetten.

Het was een gevreesd vak op school.

En we hadden maandtaken.

Die werden afgetekend op gele kaarten.

Ik weet dat sommige lezers al zitten te rillen

bij het woord alleen al.

Later, toen ik als echte stapelaar op dezelfde school

les gaf waren die gevreesde dingen er nog.

En ik weet nog wel dat dat verstellen me niet zo goed afging.

Natuurlijk leerde ik ook stoppen en mazen.

En dat kwam me nu goed te pas! 

Alle gaten zijn nog niet dicht.

En het boek geeft heel veel manieren

waarop je dat 

versierend stoppen  kunt aanpakken.

Gelukkig is er hier op het dorp nog stopwol te koop.

Op de Woensdagse markt.

Zo meteen nog wat leuke kleurtjes scoren!