Naar een plaatje!
Een jaar of wat geleden ruimde ik
een dikke stapel
quilttijdschriften op.
Overbuurvrouw-van-de-quilts
heeft ze altijd graag.
Op een van die tijdschiften stond deze quilt.
Voor de grap zei ik dat dat wel een
leuke quilt
was die zij kon maken.
Ze houdt van dit soort patronen.
En... ik had ook nog wel een
flinke lap gele stof
met witte stipjes.
Buuv nam het ernstig op.
En ging aan de slag.
Hij is schattig geworden.
De foto is een beetje wiebelig.
Maar er was niet zoveel ruimte om de foto te maken.
Zelf ben ik niet zo productief.
Je kent het inmiddels wel:
mantelzorgen.
Maar deze sjaal kwam dankzij de stormachtige
weekends af.
En ik startte een wafeldekentje
voor een te verwachten
nieuwe wereldburger.
Had zo gehoopt om eventjes wat meer te vertellen.
Helaas.
Tijd om te gaan koken bij de oude mevrouw.
Je weet: Westlanders eten tussen de middag warm.
Zelf noemen ze dat trouwens: onder de middag!
Ik heb heerlijk veel tijd zitten te verdoen
met prothese bh's te bestellen.
Dat doe ik ook niet iedere dag.
Maar wel altijd bij dezelfde zaak.
Alleen is dan altijd het wachtwoord zoek.
En is het een hele strijd om dat te vernieuwen.
Ken je dat?
Pfft!
Prachtig is de quilt van je buurvrouw. Dat frisse geel is een mooi kader voor al die driehoekjes. Jouw sjaal ziet er ook heerlijk kleurrijk uit en ook met de leuke driehoekjes. Mooie kleur van het dekentje. Ik heb er zelf ook één gehaakt, maar vergeten foto's te maken.
BeantwoordenVerwijderenZo zeg, wat een prachtige quilt is het geworden, vrolijke met gele banen ertussen! Je sjaal en wafeldekentje zijn ook prachtig. En ik stoei ook altijd met wachtwoorden. Hoe het kan? Geen idee. ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat lief van je buuv ( neem aan dat jij hem kreeg)!
BeantwoordenVerwijderenJe kunt gelukkig nog even van je mooie sjaal genieten, weer wat af en zo’n dekentje is ook erg handig.
Mantelzorgen, iets wat niet over gaat tenzij je de persoon moet missen....wat je ook niet wil.
Mijn moeder had sinds 3 weken weer een wondje aan haar voet, door de diabetes heeft ze geen gevoel meer in haar voeten. Gelukkig controleert de thuiszorg (die mijn vader in -en uit bed haalt) 2x per week haar voeten en grepen ze snel in. Nu bleek vandaag bij de revalidatie arts dat haar nieuwste orthopedische schoenen (van oktober) veels te smal waren...weer een punt waar we voortaan ook weer zelf bovenop moeten zitten, het vertrouwen is nu wel beschaamd. Gelukkig had ze nog 1 paar goede schoenen, die ze 7 dagen per week vanuit bed gaan tot naar bed gaan moet dragen, triest.