Heet van de naald.

Vlak voor het weekend was ie er weer: 

de weerman met de pluim! 

Vorst en kou.

Tijd om dat suffe gedoe van 4 toertjes per dag 

opzij te schuiven 

en stevig aan het breien te slaan.

Vanmiddag restten nog 10 toertjes duim.

Tada! 

E-i-n-d-e-l-ij-k af! 

Ze mochten mee op de avondwandeling 

met de hondjes.

En nu liggen ze op de trap

alsof ze er al jaren liggen.

Volgens mij had ik toen ik eraan begon

een 

Pippi Langkouscomplex.

Pippi zei:

"Ik heb het nog nooit gedaan

dus ik denk dat ik het kan!"

Zo was het een beetje met deze wanten.

Ik moest nog leren fair isle breien.

En de wol is ongelijkmatig gesponnen

dus is het resultaat ook wat hobbelig.

Ik denk dat de wol wel wat ontspant als ze 

gewassen wordt. 

Nu denk je natuurlijk dat dit het 

allerlaatste paar wanten was dat ik 

ooit zou breien.

Maar niets is minder waar.

Het volgende paar staat alweer op stapel.

Hoe kan het ook anders met zo'n 

fantastisch boek

als inspiratiebron.

"Selbuvotter"

Volledig in het Noors.

Een heerlijk kijk- en inspiratieboek. 

1.4 kg zwaar 

en 

het at het grootste deel van mijn 

hobbybudget voor de komende tijd op.

Boordevol zwart-witte wanten

en alle teltekeningen.

Jammer genoeg alleen in het Noors.

Zodat ik de historische hoofdstukken

niet kan lezen..

(je zou verwachten dat een zo goed verzorgd boek

ook een Engelse tekst heeft)

maar genoeg patronen om nu mijn eigen 

wantenpatroon

te gaan ontwerpen.

En:

voorlopig geen zoenende eekhoorns meer! 

Vanavond ga ik eerst 

gezellig wat eenvoudige granny's haken.

Er wacht nog een klein dekentje

om afgemaakte te worden.