Buiten

huilt de wind om het huis! 

Maar moeder breit een warme sjaal.

Moeder?

Een warme sjaal?

Welnee:

Anny breit een want.

Maar misschien herkende je al 

wat zinnetjes uit het liedje

"Toen was geluk nog heel gewoon!"

Het liedje speelt de hele 

middag al door m'n hoofd.

Waarschijnlijk door de storm.

Terwijl het er om half twee nog zo heerlijk uitzag.

Heerlijk eventjes droog om met de hondjes.

Medicijnen halen voor Ptolomy 

bij de dierenarts.

(Tollebol raakt op leeftijd en 

alles gaat niet meer vanzelf!) 

Het lastige is dat 

die dierenarts

de buurman is van 

de Quilthoeve.

En daar moet ik dan ook eventjes 

naar binnen.

Ingrid & Co zijn gek op leuke stempels.

Zo'n zakje alleen al is toch 

te leuk?

Gewoon klein geluk! 

Tegenwoordig koop ik alleen nog 

fat eights! 

Ik kom om in de stof

en ik geef het toe:

een echte fabric junkie.

Maar een stipje kan er altijd wel bij. 

 Nog even terug naar moeders die 

een warme sjaal breit,

oh, nee, Mevrouw Rafel

breit een want.

Met patronen uit het mooie Noorse boek.

Hierboven zie je de binnenkant van de want.

Bovenaan het blogje staat de voorkant.

Het breien gaat nu heel wat makkelijker dan

die horror-eekhoorn-wanten! 

Maar nu gebruik ik een dunne merinowol.

En niet de stugge Letse wol.

Die wanten worden misschien niet zo 

sterk!

Dan worden het maar Zondagse wanten... 

Nu weer snel aan de slag:

Sybrand wil aandacht! 

Ik downloadde de Kamergotchi app

van Arjan Lubach.

En zorg nu voor een lijsttrekker.

Hij is nogal lastig.

Ik weet niet of ie 15 maart wel haalt!