Het is allemaal grijs wat de klok slaat.
Tjonge wat is het somber buiten.
Maar ja, ik mag toch niet in het zonnetje vanwege mijn antibioticakuur.
Het hoesten is overgegaan in een heuse gemene bronchitis.
Daarom kom ik veel te weinig in deze lappenmand.
Gewoon geen zin meer 's avonds.
Wel is het heerlijk om met een dekentje
en wat leesvoer op de bank bij de hondjes te kruipen.
"Stilstaan langs de sprookjesweg" heet het in mijn favoriete
kinderboek.
Een boek voor het eerst verschenen in 1936.
En dus al redelijk oud toen onze juf het voorlas in
de klas onder de handwerkles.
Hoofdpersoon in het boek is Noortje.
Ze heeft een verlamming aan haar been en draagt daarom
een beugel.
"Beugeltje" wordt ze liefdevol genoemd.
Ze heeft het moeilijk in het drukke doktersgezin waar ze
nog 2 oudere en 2 jongere zusjes heeft die veel met elkaar optrekken.
Letterlijk en figuurlijk ziet zij meer wat er in het leven speelt.
De aanstaande scheiding van haar ouders beleeft ze heel intens.
Haar moeder raakte verliefd op de hele grote broer van een
medepatientje toen Beugeltje in het ziekenhuis lag.
Wie weet was het net zo'n zaal als deze.
Een foto van de kinderafdeling van het Bethel ziekenhuis in Delft
aan het Bagijnhof rond 1915.
Ik moest even iets opzoeken over het ziekenhuis toen ik een herdenkingsboekje vond.
En tussen haakjes:
wat een prachtige spreien hebben de patienten!
Ook te zien op deze foto.
Uit ongeveer dezelfde tijd.
Kijk ook op zaal werd er ijverig gewerkt.
Het doet me denken aan de brief die ooit kreeg van een vriendin die
rond 1970 een jaar in een Noors ziekenhuis werkte:
zij moest in verloren tijd nog washandjes breien. Iech!
Zelfs in het trappenhuis werd gehandwerkt.
Kom daar nu maar eens om.
Maar goed, we waren bij Beugeltje gebleven.
Zij moest het rustig aandoen vanwege haar handicap en
wist altijd te vertellen dat er jonge eendjes waren of dat de bollen al met de
neusjes boven de grond kwamen.
En dat was ook stilstaan op de sprookjesweg.
Natuurlijk kwam alles uiteindelijk goed en
leefden ze nog lag en gelukkig.
Want er is een vervolg:
"Beugeljong getrouwd".
Ik heb het nog nooit gelezen en wil het ook
niet lezen hoewel het tweedehands goed te koop is.
Het verhaal moet zo blijven zoals ik het me herinner.
Voorlopig haal ik de lente en de zon zelf in huis
met takken en bollen.
Kijk eens: ook nog een kerstkaart.
Niks te laat hoor.
Gewoon een bedankje van een oude mevrouw van 94 die
er voor de afgelopen kerst maar liefst 70 ,
ja, zeventig! borduurde.
En waarvoor ik wat patroontjes opstuurde.
Lief he?
Getsie, dat is niet mis - bronchitis! En dan dat mistige weer... Het voorjaar is nog ver weg op die manier. Lekker lezen is een goede manier om wat energie op te doen. Ik zie ook de Simple Things liggen...
BeantwoordenVerwijderenEn dan je mooie boek, ik vond de titel vroeger zo zielig, dat ik het niet gelezen heb. Nu vind ik dat jammer, heerlijk verhaal.
Prachtige kaart ook nog, wat knap van die mevrouw!
Hoi Anny, ik hoop dat je bronchitis heel snel overgaat... zodat je, als het weer wat zonniger is, weer lekker naar buiten kunt...
BeantwoordenVerwijderenLijkt me een heerlijk boek om nog eens te herlezen, en ja, die spreien van die tijd... super mooi... Zullen we daarvan maar zeggen; die goede oude tijd? Ook van het handwerken dat destijds met zoveel trots gedaan werd...
En wat geweldig dat die mevrouw van 94 nog zoveel kan borduren, dan zijn haar ogen en handen vast nog heel goed...
Ik wens je een heel fijne avond,
Liefs,
Mirjam
Weer zo'n gezellig bericht om te lezen. Hopelijk gaat het wel snel wat beter met je!
BeantwoordenVerwijderenMooi dat die mevrouw dat aantal kaarten nog maakt, geweldig!
Vandaag was het hier in Limburg een stralend zonnige bijna voorjaarsdag met zelfs fluitende vogels. Wie weet misschien morgen bij jullie ook!!!
Lieve groetjes.
Hallo, die oude mevrouw is (toevallig) mijn moeder :)
BeantwoordenVerwijderenIk kan je vertellen dat ze vorige week begonnen is aan de kerstkaarten voor dit jaar (2015). Ik mag niet verklappen wat ze nu weer maakt, want al haar kinderen en vrienden wachten elk jaar vol spanning wat ze weer zal sturen. Ja, haar handen en haar ogen zijn gelukkig nog goed en we hopen nog lang!
Beterschap Anny! Groetjes, de jongste dochter.
Ai bronchitis is echt niet leuk. Heel veel beterschap en dat maar weer snel naar de andere lappenmand kan!
BeantwoordenVerwijderenAllereerst wens ik je goede beterschap. Ik hoop dat de medicijn goed aanslaat. Wat een lief verhaaltje over beugeltje. Ja, zo'n boekje zou mij ook kunnen boeien. En wat een prachtige kerstkaart van deze mevrouw. Knap hoor om er zoveel te maken. Die doe je nooit meer weg. Ik hoop dat vandaag het zonnetje voor je gaat schijnen en jij achter glas ervan kunt genieten. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderenBeterschap!! Wat een mooie vingerhoedjes,...
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk lijkt net of je nu aan ons voorleest ,wat een gezellige juf ,mooi je lente in huis daar wordt je blij van en misschien gaat de bronchitus dan sneller weg .en wie weet word het verhaal nog mooier met het tweede deel .fijn weekend hoor
BeantwoordenVerwijderenBeterschap! Leuk zo'n herrinnering...en wat knap dat iemand van 94 nog zo mooi borduurd!!
BeantwoordenVerwijderen