Draad.

Langzamerhand ga ik de draad weer opnemen.

Maar allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle 

beterschapswensen.

Als quiltster neem ik ook letterlijk de draad weer op. 

De vingerhoedjes krijgen er weer wat randjes bij. 

Ik zet telkens een nieuwe reep van 12 blokjes aan het bestaande deel.

Hoe anderen dat doen weet ik eigenlijk niet.

Ik vermoed dat sommigen eerst een wat groter blok maken en 

dat aan elkaar zetten. 

Het lastige bij die kleine stukjes stof is om op den duur een 

goede verdeling van de stof aan te houden.

Door de tijd ( ik ben er al eeuwen mee bezig) komen 

er nieuwe stoffen bij en raken oude stofjes op.

Om dan nog een evenwichtige verdeling te krijgen is 

lastig.

Tot nu toe ben ik ben tevreden over het resultaat.

De draad weer opnemen betekent ook het 

breiwerk weer opzoeken. 

Gezellig streepjes breien aan de retrosjaal 

door de oude Mevrouw Rafel hardnekkig 

"het museumstuk" genoemd. 

Bij een van de laatste "Mollie Makes" zaten lieve bamboenaaldjes.

Natuurlijk moest ik eventjes proberen hoe ze werkten.

Sweet memories!

Op dit soort naaldjes leerde ik als vierjarige breien.

Nadat ik stampvoetend verklaarde dat ik nooooit breien zou leren,

(niet zo gek als je een tunische haaknaald gebruikt

en daar de wol om gaat zitten winden!)

vroeg mijn moeder aan mijn tante in Engeland of ze 

bamboenaaldjes wilde sturen.

En daarop leerde ik mezelf breien.

Ik pluk er nu de vruchten van want ik leerde 

mezelf met de linkerhand breien en

op school leerde ik het met rechts.

Daarom brei ik heel gemakkelijk fair isle met 2 draden! 

Op de foto ook de laatste lapjes van de stoffenclub van 

Birdblocks.

Het jaar zit er voor me op en ik moet eerst maar eens 

een bestemming vinden voor al die stofjes. 

  

Voor Valentijn had ik dit fluwelen hart opgezocht.

Ooit gemaakt met onze onvergetelijke quiltgroep.

Ik versierde het fluweel met kraaltjes en een gelmediumafdruk

van een krantenfoto.

Voor de achtergrond koos ik uit mijn borduurkoffertje de

geboortelap van mijn hondje Nikki.

Klein stoute Nikki had een vergrote slokdarm en 

hij is maar 5 jaar geworden.

Maar door deze lap waarvan ik het patroon in een 

Amerikaans borduurblad vond 

leeft hij toch nog een beetje voort.