Handig.

In m'n hele bestaan als handwerkster heb ik er 

nog nooit een bezeten:

een naaldenboekje! 

Ja, ja een echt naaldenboekje! 

Al volop in gebruik.

Ik was het beu. M'n speldenkussen leek wel 

rupsje-nooit-genoeg.

Alle naalden verdwenen in de vulling.

Eindelijk weer een echt "Mevrouw Rafel werkje". 

En dat na al die traditionele werk.

Gelukkig: ik kan het nog. 

Maar het was dan ook jong geleerd is oud gedaan:

Kijk eens wat ik vond op zolder:

een echte jaren 50 borduurdoos.

Ik kan me de kaarten als ik ze nu weer zie nog heel goed herinneren.

Leuk he? Zouden de kleuters van tegenwoordig nog wel zo blij zijn met zo'n doos?

Er zitten trouwens 2 soorten kaarten in.

Deze is van de Leidsche wolspinnerijen. 

Het is overigens wel een griezelig oud dametje! 

Deze gele kaarten werden gewoon verkocht als pakje.

Dus niet in een indrukwekkende doos. 

Toen ik de oude Mevrouw Rafel de doos liet zien pakte ze uit de linnenkast dit kleedje.

Door mij gemaakt als kleuterje.

Ik koos alleen geel, groen en rood garen voor het werk.

Dit was een voorbedrukt kleedje.

Maar ik herinner me dat ik ook vaak mijn vader vroeg om kabouters of paddenstoelen 

op een stukje katoen te tekenen.

Helaas zij die jeugdwerkjes er niet meer.