Op de trap.

 De laatste dagen zet ik bij 

de oude mevrouw

een bordje warm eten op de trap.

Een van de wijkzusters die komt helpen 

bij het wassen 

is positief getest op corona.

Dus zit ze daar helemaal 

alleen  

in haar huis.

Gelukkig heeft ze net als

ik 

wel aanleg voor kluizenaar.

Maar wat ze vooral mist is 

de hondjes.

Die zijn dus even op 

raambezoek geweest.

Om dat ik een zeldzame auto-imuunziekte

heb 

is het voor mij te gevaarlijk

om er te gaan helpen.

Dat hebben we heel goed doorgepraat

aan het begin van de pandemie.

Maar het blijft heel hard.

Bovendien is er het risico op ziek worden.

Daarom ben ik wel blij met de strenge maatregels.

Ik heb wel makkelijk praten: ik hoef niet thuis te werken

en tegelijkertijd 

de kleintjes zoet houden 

schooltje te spelen.

Ik deed niet zoveel. 

Ik zocht mijn bak met shetlandwolletjes op.

En begon aan mijn vierde pinwheelsjaal.

Ik breide twee driehoekige sjaals

en 

een hele lange.

En die lange was zoek afgelopen week.

Gelukkig kom bijna nergens 

dus 

even navragen 

was geen moeite.

Toch had ik wel zin in een sjaal

met rood,

wat paars, roze en waarschijnlijk ook blauw.

Gewoon voor gezellig op de bank. 

Heerlijk! 

Er zijn weer tulpen. 

Zolang we thuis moeten blijven 

is het belangrijk dat het er gezellig is.

Hou vol. 

En blijf gezond.