Lief dagboek.

"Mag ik even in je dagboek bladeren?"

Het wordt me nogal eens gevraagd.

En meestal mag het wel.

Maar ik hou altijd een oogje in het zeil.

Niet alles is voor andere ogen bestemd.

Dikwijls maak ik snel een tekeningetje van een 

gebeurtenis op een dag.

Niks bijzonders. 

Gewoon een krabbeltje.

Ingekleurd met kleurpotlood of een beetje waterverf. 

Het zijn hele gewone alledaagse dingen.

Zoals hierboven de handschoentjes die ik 

maar niet weg kon gooien en die al 

daaaaagen, nee,  weken op de trap lagen.

Zo blijven ze bewaard.

Ik heb trouwens uit het tekenen geleerd dat ik wel heel moeilijk iets kan 

weggooien. 

Maak er een foto van wordt wel gezegd.

Tja, die verdwijnt ook weer in een mapje op de computer! 

Ach, dan doe ik maar een tekening.

Gewoon van hele alledaagse, soms wat saaie dingen.

Zoals de primula's die ik afgelopen week kocht.

Of de vloer die ik woensdag schrobde.

Het lijkt zo gewoon.

Maar stel je voor dat je zo'n dagboek met alledaagse tekeningen 

vond van honderd jaar geleden.

Er zou een wereld voor je open gaan! 

Wat ik ook wel doe is even tekenen wat ik die dag droeg.

Wie weet er nou nog wat ze op 23 december 2011 aanhad? 

Of op11 november 2012? 

Ha, ik zie dat mijn elastieken armkous er ook op staat.

Je weet ik haat dat ding.

Lelijk, lastig.

Maar ja, wat moet dat moet!