Toen ik afgelopen woensdag naar de oude Mevrouw Rafel
ging regende het pijpenstelen!
Geen weer om een mandje mee te nemen.
Meestal neem ik een werkje mee om onder de koffie te doen.
Snel pakte ik een lapje met een klos garen en een naaldje
en stopte het in in mijn tas.
Maar geen schaar.
Dus pakte ik een schaar van de oude mevrouw.
Niet een schaar:
DE schaar.
Als klein meisje in de jaren 50 was dit naast een
nagelschaartje de enige schaar in huis.
Een schaar met een verleden.
Als jong meisje kocht mijn moeder de schaar bij iemand
die met negotie langs de deur kwam.
Tenminste, zo verteld zij dat altijd.
Tot in de jaren 50 kwamen er mensen langs de deur met
stoffen en allerlei kleine fournituren.
Ik herinner me nog de opwinding die dat gaf als
de man met de stoffen langs kwam bij oma bij wie we inwoonden!
De schaar was een van de weinige spullen die de 2e
wereldoorlog overleefde!
Alles uit haar uitzet ruilde mijn moeder voor eten.
Maar de schaar kon ze niet missen!
En nu heb ik misschien wel 10 scharen...
En dan al die ander handige hulpjes!
Ik heb lekker nu een roze!
Zonder draadinsteker zou ik niet meer kunnen!
Ik heb er inmiddels een versleten.
Zeven jaar geleden kreeg ik hem op Sintekerst.
DE avond van onze nog steeds betreurde ter ziele gegane
quiltgroep.
Eigenlijk moest je iets zelfgemaakts geven.
Maar ja, soms lukt dat niet en ik dobbelde om
die handige draadinsteker!
Wat heb ik er een plezier van gehad.
Maar deze week weigerde ineens de veer en een draad kwam wel af en
toe in de naald maar beschadigd.
Dus nu heb ik lekker een roze!
Verder ben ik nogal een ouderwetse quiltster.
Ik gebruik zelfgemaakte mallen en rijg mijn
appicatielapjes gewoon om met een draadje.
Mevrouw Rafel dateert nog van voor de eerste quiltwinkels in Nederland en
in de eerste quiltwinkel die ik ooit bezocht in mijn leven,
ergens in de jaren 80 kocht ik dit malletje.
Nooit gebruikt.
Afgelopen zomer dacht ik er zelfs nog over om het weg te doen.
Maar kijk eens.
Dit malletje van anderhalve bij anderhalve inch komt nu
goed te pas bij mijn Pockets of Posies want
daar komen een heleboel randjes in voor van
deze kleine blokjes!
Toch wel handig zo'n stevige mal!
Hallo Annie. Ik vind het een schitterend verhaal.Die draadinsteker lijkt me gemakkelijk.Daar moet ik ook nog naar uitkijken. Succes met de posies.Groetjes Tony
BeantwoordenVerwijderenZo zie je maar weer, wie wat bewaard...
BeantwoordenVerwijderenMooi verteld Annie. Gelukkig kan ik mijn draad nog steeds zo in de naald steken.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend en een lieve groet.
Heerlijk blog en
BeantwoordenVerwijderenOok ik krijg er nostalgische gevoelens bij. Wij hadden met 8 kinderen ook niet veel maar de schaar was heilig want mijn moeder naaide alles zelf!
Geweldig!!!!
Groetjes
Wietske
Wat kun je toch leuk vertellen/schrijven. Ik heb er weer heerlijk van genoten. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderenWat een gezellig verhaal,ja zo n draadinsteker lijkt me makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenJa, scharen waren vroeger een duurzaam goed.
BeantwoordenVerwijderenToch leuk dat je eindelijk dat malletje kunt gebruiken.
Fijn dat je nu geen nieuw moet kopen.
Ja die draadinsteker zou ik ook niet willen missen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf ook een heel oude schaar met een verhaal die mij ook dierbaar is.
Goed weekend, Evelyne
Wat hebben we gelachen en plezier gehad op onze beroemde Sinte-Kerst avonden, jammer komt nooit meer terug of wie weet ...... mooie herinneringen. warme groet Petra
BeantwoordenVerwijderen