dinsdag 17 juni 2025

Hansje in "t Bessenland.

Het is wel een klassieker:

Hansje in 't Bessenland van Elsa Beskow


 En we gebruiken de titel ook om aan te geven

dat we ergens in verdwaald zijn geraakt waar 

geen touw aan vast te knopen is.

Of geen hond met een staart uit te trekken valt.

Pfft.

Ik had bedacht dat een nieuwe laptop geen luxe was.

Op naar de computerboer.

"Nee!"

Daar zetten ze wel alles over.

Maar...

Ik moet maar hopen dat het goed komt.

ik dacht steeds: "waar heb je het over?"

Je weet een Mevrouw Rafel en een computer:

dat zijn geen dikke vriendjes.

Nu kun je me altijd nog volgen via Instagram

op 

@rafelsenrozen

Mocht het zijn dat je niks meer hoort:

dan is er iets mis gegaan.

Die arme Hansje. Hij gaat bessen plukken voor de 

verjaardag van zijn moeder.

Kan ze niet vinden.

En a la Alice in Wonderland tovert 

de bessenkoning hem tot een klein mensje.


Komt het helemaal goed met de bessenplukkerij.

Dat zal nu ook wel gebeuren.

 Ik heb er nooit veel vertrouwen in.

Dat computergedoe.

Ik hoorde ook op de radio dat studenten geen scriptie

meer zouden hoeven schrijven.

Dat kan AI beter.

Oei, denk ik dan: en wat nu in je werkzame leven? 

Ik heb vaak wetenschappelijk onderzoek begeleidt en

dan is het wel handig als je een goed 

lopend verslag kunt schrijven.

En nee, dat zijn nieuwe bevindingen,

dus AI weet het nog niet.

Ha! 

Wat een taaie kost.

Dit was toch een handwerkblog zal je denken.

Nou, vooruit.


Ik zat ijverig witte hexjes te rijgen voor 

de bloemetjes hexagon.


Eest wilde ik hem zo maken.

Dat werd pas echte chaos! 

En nu net zag ik een leuke hexagonbloemen quilt

@stinsplace

op Insta.

De maakster deed om de bloem nog een ring hexjes.

Dat ga ik ook proberen.

Want zelfs de bovenste versie is nog niet naar mijn zin.


Nog even een boekentip: 

het vierde deel van de serie over St.Kilda

van Karen Swan is uit.

Ik ben fan van Karen.

Heerlijk plotwendingen.

En ineens valt alles uit de vorige drie boeken,

die ik eerst allemaal herlas, 

op zijn plaats.




maandag 9 juni 2025

Doperwtjesgroen.

Deze week probeerde ik iedere dag wat naalden te breien

aan mijn vestje.


 Mijn kerrie kleurige vestje.

De draad heet ook kerrie.

Alleen: al breiend krijg ik zo'n trek in 

kerriesoep.

Lekkere fluweelzachte kerriesoep.

Het is dat de oude mevrouw niet meer leeft,

want dan had het allang het kerriesoepvest geheten.

De oude Mevrouw Rafel was goed in bijnamen verzinnen.

Zo had ik eens mijn boerenkoolvestje.

Ik werkte toendertijd in een ziekenhuis als

diëtiste.

En was ook verantwoordelijk voor de voedingsassitenten

op de afdelingen.

Nu droeg iedereen die niet onder de 

verpleegkundigedienst viel een 

groen uniform.


Doperwtjesgroen.

Vreselijk!

Het flatteerde werkelijk niemand.

Dus breide ik een vestje met allerlei

kleurtjes groen in de draad.

Het breisel leek inderdaad wel een  beetje op

boerenkoolstamppot.

Dus brei ik nu een kerriesoepvestje.


Om in het groen te blijven: 

eind mei was ik jarig en verwende mezelf met.

hoe kan het ook anders: een stapeltje lime-groene 

stofjes.


Kijk, perfect bij mijn koelkast....

Maar gelukkig is niet alles groen vandaag.


De voorraad "Lieve Lita -blokjes" groeide ook weer,


maandag 2 juni 2025

Uit de voorraad.

Soms

Soms is het wel gemakkelijk om terug te vallen

op iets wat je al gemaakt hebt.


 Dat deed ik met de collage die ik gebruik op mijn nieuwe 

dagboek.

De laatste jaren plakte ik daar 

meestal

een geborduurd portretje op,


zoiets als dit.

Maar ... ik heb nog niks af.

Dus nam ik mijn toevlucht tot een map met oude
 
collages en atc"s.



Het is een beetje uit de aandacht verdwenen.

Atc"s zijn kleine visitekaartjes waarmee 

ook geruild werd.

Deze maakte ik zelf.

Een uit de bovenste rij werd ook gepubliceerd in het boek

1000 ATC's

Moet je wel zoeken op mijn geboortenaam: Antje.

en onder de V van van.

Dat doen die Amerikanen nou eenmaal.



Deze week verschoot het breimandje weer van kleur.

De pinwheelsjaal schiet al op.


Nog 10 kleurblokjes te gaan. 



maandag 26 mei 2025

Huis- tuin- en keukenverhaaltjes.

Eerst maar even een blogje schrijven.

Ik hoop ook nog wat tijd over te houden om iets,

ja, iets te doen hier op mijn atelier.

Misschien heel simpel wat plaatjes zoeken voor de 

collage voorraad.

Of wat tekenen.

Het hoeft niet altijd wat te worden.

Gewoon een beetje alles in mijn hoofd laten 

dwarrelen.

Natuurlijk was ik weer later dan ik verwachtte:

ik zette allereerst de aardappels en

peen met uien klaar,

zodat ze zometeen direct nadat ik met de hondjes heb gewandeld 

op het vuur kunnen.

Nu nog hutspot?

Ach, waarom niet?

Er lag nog best veel winterpeen.

En misschien weet je het nog:

als echte Westlandse eet Mevrouw Rafel

tussen de middag.

Een echte Westlander zegt trouwens 

onder de middag.

Zo leuk, de regionale tv zender

heeft elke week een rubriek met echte

streektaal.

Zoals piegen: stiekem kijken.

en aast: aanstonds.

Die peen en uien sneed ik trouwens aan de 

rechtbank: het aanrecht.

Tot zover de huishoudelijke beslommeringen.

Wat deed ik zoal?



Mijn tuin vroeg de nodige aandacht deze week.


En er kwam een rand blokken aan "Lieve Lita",


Van voor


naar achter.

Van links naar rechts is ie nu 12 blokken.

Van bovcn naar beneden 14 blokken.

Dus 120 bij 140 cm.

Ik maak er nog 2 randen van 12 blokken aan,

zodat hij 160 cm lang wordt.

En dan is de quilt wel klaar.


Het nieuwe boek van Sarah Lark mocht ook mee.

Wat zijn het toch geweldige boeken.

Ik lees niet graag over Nieuw Zeeland of 

Australië,

maar de boeken van Sarah doen mij die afkeer vergeten.


Dit boek speelt zich trouwens af in Schotland 

en voor het grootste deel in de V.S.

Zo jammer dat het uit is.








maandag 19 mei 2025

Vol verwachting.

Spannend! 

Doet ie het of doet ie het niet.

Zo voelde het een beetje toen ik de laptop 

open deed.

Die problemen met mijn internetverbinding 

zouden nu toch opgelost moeten zijn.

En kijk.

Ik durf het nog niet te geloven.

Na meer dan een half jaar,

Het lek is boven water.

De schermtijd op mijn telefoon vloog omhoog

van 29 naar 50 minuten per dag.

Wees gerust: er bleef genoeg tijd over 

om niet op dat ding te hangen.


Gisteren speelde ik voor zondagsschilder.

Dit portret is nog niet helemaal af.

Omdat ik voor een deel met collages werk

duurt het soms lang voordat ik eindelijk het besluit

neem om alles vast te plakken.


Zo lag het werk lang te liggen ergens in mijn 

atelier.

Komt vast wel goed.


Er was ook tijd om een boek uit te lezen.

Het speelt tussen de 1e en 2e wereldoorlog en 

tijdens de 2e wereldoorlog.

En het gaat over de Joodse Eva die uiteindelijk

als onderduikster terecht komt in Zeeland.

Ware gebeurtenissen vormen de basis 

voor het verhaal.

Alleen jammer dat er soms slordigheden in zaten.

Voor de 2e wereldoorlog kenden we echt  geen 

nylonkousen.

Een prachtig boek dat echt uit moest.


Tenslotte de vondst van de week:

een van mijn niichtjes vond een ansichtkaart

die mijn ouders haar stuurden net na de oorlog.

Ze woonden toen in Engeland.

En nee, ik was er nog niet. 

Schattig.

En leuk om mijn vaders geweldige handschrift weer te zien.


 

maandag 12 mei 2025

Doet ie het of doet ie het niet 2.0

Ik kan geen garantie geven of dit blogje tot een goed 

einde komt! 

Ik wacht nu op een monteur van de KPN.

Dat internet loopt nog steeds niet zoals ik mag verwachten.

Hoewel: 

op mijn telefoon liep ineens wel weer alles 

binnen.

Alsof je met kiespijn naar  de tandarts gaat.

Dan voel je ook ineens niets meer.

Wat ik deed afgelopen week?

Tja, dat vraag ik me ook weleens af!



In ieder geval brei ik nog steeds aan de top van mijn vestje.

Bijna, bijna kan ik de mouwaanzet op een

naald zetten.

Dan worden de toeren wat korter.

Want die hele lange naalden meer dan 350 steken

duren echt lang.

En ik ben toch al geen snelle breister.


Afgelopen weken las ik twee wandelboeken.

De een een roman. de ander een waargebeurd verhaal.

"Wat er was", is een roman die speelt op het Pieterpad.

Het verhaal maakte niet veel indruk op me.

Ik werd al dat geloop een beetje beu.

En met een sticker jezelf in dezelfde categorie als 

"Het zoutpad" van Raynor Winn plaatsen?

Nou nee, maar misschien speelt de omgeving waarin het boek speelt ook wel mee.

Cornwall ken ik goed. 

Het Pieterpad nauwelijks.

Dus wandelen we nu weer verder.

"Finisterre."

Beschrijft een waargebeurde wandeling.

Dat is het verschil met het vorige boek:

het stoelt op waarheid.

Net zoals Het zoutpad.

Misschien zou het me dan meer aanspreken.

Maar nee.

Doodvermoeiend al die Spaanse plaatsen die me niks zeggen.

En dan alle problemen die al lopend worden 

verwerkt.

Het schijnt dat zo'n wandeltocht alleen

wordt aangevangen door mensen 

die iets willen verwerken.

Toevallig schreef mijn krant (Trouw) 

vanmorgen over een hulpverlener die 

volgend jaar de Camino wil lopen 

met probleemjongeren.

Jongens, volgens mij worden die bedevaartroutes zo druk

dat het op de Vierdaagse gaat lijken.

Terwijl heerlijk rustig een eind lopen juist 

zo aantrekkelijk is doordat je bijna niemand tegenkomt!

Kijk, ik heb het eind van het verhaal gehaald.

Natuurlijk nog niemand gezien.

Het is nu even over 2 uur 's middags.

Wedden dat die monteur pas tegen vijven opduikt.

Waarom? 



dinsdag 6 mei 2025

Breimand.

Even een kort blogje.

Ik ben er nog wel hoor! 

Maar er zijn van die dagen dat alles net even anders gaat.

En dat een blogje voorbereiden erbij inschiet.


 Daarom krijg je nu een kijkje in mijn breimandje.

Lieve kleurtjes voor de pinwheelsjaal.

En daar moet je het deze week even mee doen.

Tot volgende week 

dinsdag 29 april 2025

Breister.

Van nature ben ik helemaal  geen breistertje.

Ik leerde het mezelf en omdat ik een voorkeur had voor 

mijn linkerhand

sla ik de draad met mijn linkerhand om.

Dat mocht niet op de lagere school.

Handwerkles werd een drama.

Borduren, dat ging me goed af.

Maar breien.

In de 6e klas (groep 8) moesten we 

een slabbetje breien om daar op te leren mazen.

Die slab is nooit afgekomen.

De handwerkjuf beet me toe dat ik beter 

had kunnen blijven zitten.

Kon in die slab afmaken.

Over valse juffen gesproken.

Maar later ging het beter.

Op de huishoudschool was er een juf die het wel snapte.

En waren de verplichte  wanten,

sokken en zelfs een

Noorse trui geen obstakels meer.

Wist ik  veel dat 20 jaar later de directrice 

van diezelfde huishoudschool me vroeg om

haar te helpen, want ik was zo'n goede breister...


En zo komt het dat het beimandje altijd vol is.


Dit keer weer voor een pinwheelsjaal.

Heerlijk om even op te pakken  bij de koffie.

Kan ik meteen van mijn telefoon afblijven.

Nou loopt dat internet nog niet heel erg soepel,

maar het gaat.


En ja, het blijft nooit bij 1 werkje.

Mijn vestje krijgt ook voldoende aandacht.

Een naald breien kost me bijna een kwartier.

Bij topdown breien groeit het aantal steken met 

elke naald.

Ik had beloofd nog een foto te plaatsen van 

het patroonboekje dat ik gebruik.


Rest nog een foto van de kleine feestvierders op 

Koningsdag.

Gelukkig waren ze zo slim om hun zakgeld niet

om te zetten in pluche knuffels! 


maandag 21 april 2025

Doet ie het of doet ie het niet?

Sinds afgelopen november heeft mijn wifi verbinding

de hik.

Af en toe loopt het als dikke stroop.

En dan gaat het weer zonder storingen.

Mijn provider weet het soms ook niet meer.

Maar kijk dit lukt.

Het maakt wel dat ik niet zoveel blogjes lees en 

niet goed meer weet wat er overal speelt.

Dat is soms lastig.

Een voordeel is wel dat de schermtijd op mijn telefoon

historische cijfers laat zien.

De afgelopen week was mijn schermtijd op de

telefoon 36 minuten.

Gewoonlijk is het zo'n keurige anderhalf uur.

En online op de laptop misschien 2 keer zoveel.

In een week he? 

En eigenlijk mis ik het niet.

Lekker tijd om wat met mijn handen te doen.


Eindelijk de achtertuin aangepakt.


Er komt weer meer kleur in de tuin.

Heerlijk al dat groen aan de bomen.

Mevrouw Rafel houdt wel van een kleurtje.


Bijna als een kleuter zo blij was ik met deze 

doos washi-tape.

Bij de Action. 

Voor 3.99 euro.

Jongens, ik hoef nooit meer washi-tape te kopen.

70 rollen van 3 meter.

Ik gebruik het altijd voor randjes in mijn dagboek.

Ik was eerst bang dat de kwaliteit niet zo best zou zijn.

Maar het is prima spul.

O ja, en ik wordt hier niet voor betaald...

Verder was het een gewone week met tijd voor

de lapjes en de draadjes.

Blijft over de vraag van een van mijn lezers:

waar kan ik het patroon van het vestje vinden.

Wel, in een breiboekje vsn Lana Grossa.

Ecopuno

En patronen die topdown worden gebreid.

Volgende keer zet ik even een foto op het blog.

In verband met het hikkerige internet 

kost dat nu net teveel tijd.





  

maandag 14 april 2025

Alweer groen.

Maar nu gaat het over al dat groen ineens buiten.

Wat een rijkdom.


 Als ik naar buiten kijk, hier op mijn atelier

zie ik alleen maar roze van de bloeiende boom.

En binnen is het ook al zo feestelijk

met een dikke bos lathyrus.


Van vorige week had je nog wat groene tenen

tegoed.

Zo, het sokkenbreiseizoen is gesloten.

Nu eerst mijn vestje afbreien.


Ja, ik ben alweer een stukje verder.

Die is de foto van vorige week.

Zo lastig: ik moet nog steeds foto's apart in deze computer 

laden.

Want Blogger en Google foto's willen niks meer met elkaar

te maken hebben.


Die computers blijven toch af en toe een raadsel.

Het lukt wel.

Als ik van te  voren maar even bedenk welke 

foto's ik wil gaan gebruiken.

Dan zou ik even op kunnen laden van de telefoon.

Alleen, die ligt beneden aan de stekker.

Dus volgende keer beter.


Lieve Lita kreeg er ook weer een randje bij.

Hij is nu 14 x 11 blokken.

Ik denk dat ik naar de 16 x 12 ga.

Voorlopig heb ik er nog veel plezier in.



Al die kleine blokjes zijn ook zo fotogeniek.



Afgelopen week las ik

"Kleine heilige dingen"

van 

Annemieke Dannenberg.

Een prachtig debuut.

Het verhaal gaat over Judith die opgroeit in een 

orthodox christelijke omgeving.

En hoe je je geloofsovertuiging en alles 

wat er in het dagelijks leven afspeelt met elkaar 

"rijmt."

Een verhaal waarin religieuze extase en waanzin 

naderen.




dinsdag 8 april 2025

Groene tenen.

Oh, die titel slaat natuurlijk nergens op.

Groene vingers, dat kennen we.

Maar groene tenen?

Nu zou er een foto met een paar sokken met 

groene tenen

en 1 rode hiel volgen.

Ik ben bezig om alle voorbeeldsokken

die ik gebruikte voor de sokkenbreiles

af te maken.

Maar helaas.

Ik heb de foto niet gemaakt zie ik.

En ik blijf even hier boven zitten zonder hondjes.

Die passen op in de woonkamer.

Meestal spoken ze hier boven rond.

Maar ik had problemen met de wifi.

Het lijkt nu opgelost.

 Heel veel dingen moest ik opnieuw starten.

Dat gaat toch echt veel beter 

zonder dat hier 8 pootjes rondrennen.


Wat ik wel kan laten zien is mijn beginnetje 

van een vestje.

Top down gebreid.

Zo hoef je geen delen aan elkaar te zetten.


Natuurlijk werkte ik weer aan mijn 

vervolgverhaal.

Zo lijkt het wel een beetje met de Lieve Lita quilt.

Maar... er zijn weer 14 blokken klaar.

Dus kan ik er weer een rand aanzetten.

Nu wordt de quilt weer wat breder.

Tja, nu maar snel naar beneden.

Want de boefjes zijn niet gewend dat ze niet mee

mogen naar boven.

Keert de rust ook weer terug.


 

maandag 31 maart 2025

Saai.

Het is een beetje saai op mijn blog.

Niet dat mijn leven saai is.

Maar... op het lapjes- en draadjesfront 

gebeurt er niet zoveel.


Mijn dagboek is bijna vol.

Dus maak ik een nieuw borduurwerkje 

voor de cover,

Ik maak die werkjes al jaren en 

sommige zijn ingelijst.

En ook wel een beetje dierbaar.

ik breide aan een sok: saai! 

En ik reeg aan de "Lieve Lita" blokjes.

Voordat er weer een rand aan de quilt kan 

moet ik eerst 14 blokjes rijgen.

Ik geloof dat ik nu aan blokje 11 bezig ben.

Het is wel heel leuk dat ik de quilt al volop in gebruik heb.

Heerlijk zo 's avonds op de bank.



En lezen, altijd eventjes voordat ik ga slapen.

Ik koos dit boek van Kristin Hannah.

"Als de wolven huilen".

Echt een aanrader, zoals alle boeken van deze schrijfster.

Over een meisje dat gevonden wordt in een

dorpje met een wolf in haar armen,\.

Ik had het boek net gekocht toen het 

ook werd aangeraden in de boekenrubriek

van de talkshow Eva.

Overigens zou je het boek kunnen kennen.

Het werd eerder onder een andere titel uitgegeven.




maandag 17 maart 2025

Spannend.

Of juist niet spannend?

Nou, eigenlijk gebeurd hier niks opwindends.

Of het moest zijn dat Keesje de kaas van mijn brood at.

Met die boef kan ik niks aan eten op tafel laten staan.

En meestal gaat het goed.

Maar nu wilde Puck wel naar buiten, niet naar buiten.

En was ik alvast met het ontbijt begonnen toen 

Puck toch maar besloot om naar buiten te gaan.

Weg kaas.

De boterham lag er onaangeroerd bij.

De dief!


Even kijken of er nog spectaculaire ontwikkelingen zijn 

in de breimand.

Niet echt.

Ja, het is een ander mandje.

Inmiddels heb ik weer 4 verschillende sokken

op de pennen.

Oh, Anny.

Maar daar heb ik een goed excuus voor:

ik geef een groepje sokkenbreiles.

Brr... het is niet zo saai als het klinkt.

En de leerlingen zijn van goede wil.

Maar het valt ze nog niet mee.

Volgens mij leerden ze het eerst verkeerd bij iemand anders.

Zelf wilde ik een tekencursus volgen van een

aanbieder in de VS.

Kan niet: not availble where you live.

Niet hier te volgen dus.

Toen zocht ik het Instagram account van de

lesgeefster op.


En ging aan de slag.

Het is ook een beetje decoratief tekenen.

Maar heel leuk om te doen.

De Lieve Lita quilt groeide ook weer 

een stukje.

Tja, en dat was de spannende week van Mevrouw Rafel.

Onze kleine boef Keesje wil niet eten.

Ik hoor hier zijn darmen rammelen.

Dat wordt weer een partijtje spugen.

Oei.

Spannender kan ik het niet maken.




 

maandag 3 maart 2025

Uit de oude doos.

Mevrouw Rafel is al wat ouder en af en toe 

hoor 

ik het mezelf zeggen:

"vroeger..."

O,o,o,

er gaat dan ook altijd in mijn achterhoofd een liedje spelen.

"Heel lang geleden, toen elfjes nog bestonden

en

een heks in een huisje van koek."

Dat leuke liedje van Yentl en de Boer.

Als je het niet kent moet je heet\eerdaags toch even opzoeken 

op You Tube.

Waarom ik aan vroeger dacht:

Ik kon het sokken breien toch niet laten.

Ik wist dat ik een jaar of 7 geleden materiaal kocht voor deze sokken.

Samen met dat leuke boekje van Soxx.

Het kwam er niet van.

Telkens als ik mijn atelier opruimde 

kwam ik het weer tegen.

Ja, ooit, ooit ga ik dat doen.

Dus nu maar proberen.

Ook met het thema vroeger: dit boek met een gedeeltelijk

historische achtergrond.

De Finse domineesdochter Jenny zet zich in voor betere 

huisvesting van de fabrieksarbeiders.

Hierbij komt ze stevig in aanraking met de zoon van de eigenaar 

van de katoenfabriek.

Of het goed afloopt?

Er schijnen nog meer delen te komen.

Maar ik heb ervan genoten.


Een heel ander boek:

Wondermond van Anne-Gine Goemans.

Jaren geleden, o, daar heb je het weer, las ik 

haar debuut: 

Ziekzoekers.

Inmiddels schreef ze veel meer boeken, maar was ik haar een beetje

uit het oog verloren.

Misschien maakte Ziekzoekers

indruk op me doordat ik ook via het 

familiebedrijf de bollenhandel kende.

Ziekzoeken doe in de bollen op het land.

Een zieke bol kan heel wat schade aanrichten.

En als kleine meisje liep ik wel met mijn vader door

de bollen ziek te zoeken of te ziekzoeken?

Dat weet ik niet hoe je dat moet zeggen.

Maar ik had het boek nog en dat wil

zeggen dat het indruk gemaakt had.

Wondermond verscheen deze zomer en 

weet een vissersdorp. een parenclub, beleggingsfraude

een scheepsramp

aan elkaar te koppele.

En is daarbij ook een geweldige 

coming-of-age roman.

Anne-Gine Goemans weet 

allerlei ander feiten en feiten ook in haar boeken 

te verwerken.

Daar moet heel veel onderzoek aan te pas komen.

Of een hele grote algemene kennis!

De boeken hebben ook af en  toe een rauw randje.

Maar wat mij betreft ook een 

aanrader.

Zou het ook goed doen op de leeslijst voor 

de middelbare school.