Ze heeft een beetje een wiebelig nekje,
deze jongedame.
En veel haar.
Nog een kleine stukje en dan is de rand ook af.
Het ene werkje komt beter uit de verf dan het andere.
Bovendien ben ikzelf een beetje
wiebelig.
En komt er dus ook niet zoveel werk uit mijn handen.
Wel lekker op de bank met een dekentje.
Lekker lezen.
Mevrouw Rafel leest geen bloed.
Normaal niet.
Maar ik hoorde dat dit wel meeviel.
En Anna schrijft zo mooi.
Het bleek een pageturner.
Het moest uit.
Maar eerlijk gezegd:
een spannend boek is niks voor haar.
Volgende week hoop ik je meer te kunnen
laten zien.
Voor vandaag geef ik me weer over aan de
wiebeligheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten