Acrobaat.

Ik heb een acrobaat in huis.

Af en toe staat m'n hart stil

Onze Keesje kan klimmen en springen als de beste! 

Deze week ging ik met Puck en Keesje 

naar het tuincentrum'.

Nee, ik heb er geen foto's van.

Ben al blij dat ik zonder kleerscheuren terug ben.

Het was inderdaad een tijd geleden dat we geweest waren.

Maar nu was het een gedoe.

Er stonden levensgrote ijsberen en herten.

Goed voor een vreselijke blafpartij.

En het was er donker! 

Het kan aan mij liggen want mijn ogen gaan 

behoorlijk

achteruit.

Ik heb maculadegeneratie.

En in donker zien is lastig.

Bovendien had het tuincentrum een route 

a la Ikea uitgezet.

Voordat we bij de diervoeding waren liepen we Keulen om.

Gelukkig werd het daarna wat rustiger en lichter.

Maar toen moesten we de hobbel van de kassa nog nemen.

Keesje presteerde het om uit het wagentje

op de lopende band te klimmen.

Tot groot plezier van de rij wachtenden bij de kassa.

Het was een zweterig klusje.

Die Keesje toch.

Tibetaanse spanieltjes hebben poezen- en apenbloed.

En dat is te merken.

Hij krabt als een poes aan de meubels, 

hing als pup in de gordijnen

en springt als de beste.

Zo over de achterleuning van de bank.

En komt dan op z'n pootjes terecht.

Zo dat was een bezoekje aan het tuincentrum'.

Verder vloog de week weer voorbij.

Ik legde het 5e blok van de hexjes.

Zo bij elkaar wordt het al een flinke lap.

Verder zat ik lekker te knoeien met woorden 

vormen en kleuren.

Het resultaat versneed ik tot kleine labels.

Een leuke manier om te presenteren in een schetsboek.

Ik denk dat ik het leerde uit een boek van Shelley Rhodes.

Even kijken.

Het boek heet Sketchbook Explorations.

En ik ben altijd nog aan het lezen,

Dit keer Nineteen Stepes.

Alweer oorlog, alweer bombardementen.

Het verhaal speelt in Londen 

Ik las de recensies en vond veel  verschillende meningen.

Naast romantische en spannend 

ook een eentje die de 

met bloemetjes bedrukte zijkanten 

(net bloemetjesbehang volgens de recensent)

precies het niveau aan gaf.

Ik heb het nog niet uit maar echt spannend is het niet.

Milly schreef het boek niet zelf.

Er is een ghostwriter die nauwelijks genoemd wordt.

Maar het is naar een waar gebeurd verhaal.

Maar omdat ik veel familie heb die in de oorlog in Engeland woonden

vind ik het verhaal niet zo uitzonderliik.

Er zijn duizenden van deze verhalen te vertellen over Londen in de oorlog.