Een kleurtje

Zoals iedereen weet houdt Mevrouw Rafel 

wel van een kleurtje.

Die hexagonnen rijgen is gewoon een feestje.

En eerdaags weer een stukje

leggen.

Oh, wat is dat verslavend. 

De meesten van mijn  lezers weten wel dat mijn

borsten 

van plastic zijn.

En dat is best plakkerig bij warm weer.

Dus kwam ik toen het een tijdje geleden toen het zo warm was

op het idee

om weer eens borsten te breien.

Maar daar Nederlandse weer maakte er al snel een einde aan.

En je begrijpt: zo'n onderbroekenkleur

werk ook niet uitnodigend.

 

Dus strandde het werk roemloos.

Nee, dan het voorpand van de trui waaraan ik 

al een jaar werk:

dat is pas een kleurtje.

Dat breien deed ik vooral voor de 

gezelligheid bij de oude mevrouw.

Daar nam ik af en toe ook een haakwerkje mee naar toe.

Gisteren met het mooie weer maar eens uit de mottenballen gehaald.

Echt rustig in de tuin zitten is een hele kunst.

Ik zie altijd wel iets dat opgeruimd moet worden..

Mijn favoriete plekje is onder de boom.

Hij wordt wel een beetje groot voor mijn kleine achtertuin.

Maar met warm weer is het heerlijk.

De tuin ligt op het zuidwesten.

En de meeste mensen hebben hier een 

tegeltuintje,

De barbaren.

Want dit is echt niet heel veel meer werk.

Naast mijn stoel staat nog een mandje met haakblokken.

Die moeten nog aan een dekentje dat ik deze winter haakte.

Eens even kijken of er nog een foto is.

Nou, het is niet zo'n beste.

In ieder geval heb je nu een idee hoe het er uitziet. 

\"Kind, wat ouderwets"!

Zei de oude mevrouw nog.

Je ziet ik hou mezelf best van de straat,

Ik ga nu proberen of mijn naaimachine het nog doet.

Die staat hier al 2 jaar zoet in een hoekje 

braaf te wezen.