Oude dametjes.

Echt, ik was al mijn lezers niet vergeten! 

Ha, ik kreeg bijna een schuldgevoel.

Het zinnetje zeurt al dagen achter in mijn hoofd:

"Ik moet nog een blogje".

Vaak heb ik er helemaal geen puf meer voor.

De hele dag piept en kraakt het internet hier.

Bijna alles wordt online besteld.

Tot grote vreugde van de hondjes

zelfs

15 kg hondenbrokken.

Ze staan boven op de overloop in de kast.

Daar staat ook de stofzuiger.

Dus nam Puck vanmorgen 

de kans te baat en liet zich opsluiten in de kast

toen ik even de stofzuiger pakte...

Gelukkig merkte ik het op tijd en kon ik

een ramp voorkomen! 

Stel je voor: 15 kg brokjes los in de kast.

Soms is het een raadsel waar 

iets vandaan zal komen.

Het is soms zoeken en goed kijken 

of en adres betrouwbaar is.

Gelukkig is er ook nog ons dikke 

blauwe mannetje.

Daar vond ik zelfs mijn diabetes lancetten en teststrips.

( Nee, voor diabetes type 2 worden die niet vergoed! ) 

Voor vandaag is alles weer binnen.

De vuilnisbak staat buiten.

De hondjes slapen tevreden in hun mandje.

Dus nu moet dat stemmetje maar tot zwijgen worden gebracht.

Door het mooie weer ben ik 's middags vaak even buiten.

Wil dan wel wat te doen hebben.

Dus begon ik een klein dekentje te haken.

In suikerzoete kleurtjes.

Ach,zo'n dekentje raak ik altijd wel weer kwijt.

Het doet me denken aan oude Engelse dametjes.

Als fan van allerlei Engelse series

(om de taal bij te houden)

kijk ik ook naar Ambulance UK.

En vaak voer ik ook een toneelstukje op.

Zo van :"hallo, I am Amy and this is Tom.

We are paramedics and we heard 

you have fallen from your chair!"

Een dan hangt er zo'n oud mevrouwtje 

half naast een stoel

met daarin zo'n gehaakt dekentje.

Alleen is dat nu gewoon niet leuk meer.

Met het virus.

Ik vermoed dat Tom en Amy 

het nu heel erg zwaar hebben.

En dat zo'n oud mevrouwtje dit ook moeizaam 

overleeft.

Engeland is zoals ik vaker schreef een mooi

land. 

Als je rijk genoeg bent.

Het is nog steeds een klassenmaatschappij.

Dus genoeg over dekentjes en oude mevrouwtjes.

Ook buiten haakte ik lieve primulaatjes

voor een slinger.

Het patroon vond ik bij Lucy van Attic 24.

Thank you Lucy! 

Een Foepvogeltje van Supergoof

mocht op mijn

"sew a little happiness every day"lap.

Waar zou ik zijn zonder al die patroontjes van anderen? 

Dat is een leuk project.

Natuurlijk lukt het niet iedere dag.

 Een slow stitch lap kan ik ook iedereen 

aanraden.

Ik doe gewoon waar ik zin in heb.

Zo vond ik een hoofdje.

En ben nu bezig er een lijfje aan te verzinnen.

Het wordt een rare lap.

En heb er erg veel plezier in.

Niks plannen, 

Af en toe een draadje wegwerken.

Zie je, ik doe best wel wat.

Zoals een eind breien aan dit blogje.

Zo weer een vinkje op mijn lijstje.

En dat stemmetje is ook weer stil.

Pffft.

Blijf gezond!