maandag 29 januari 2024

Puzzel.

Het is elke keer weer 

heerlijk 

puzzelen om een nieuw blok 

voor de hexagonquilt te maken.


 Ik werk nu met halve maat blokken 

omdat ik nog niet precies weet 

hoe groot de quilt gaat worden.

En al snel is het een onoverzichtelijk zooitje.


Uiteindelijk ligt er dit.

Maar dat kan nog veranderen.

Dit is het moment waarop de bak met stoffen erbij komt 

en 

ik ga graaien in de stoffen.

Blijft zo lekker onoverzichtelijk.


Ik maakte deze week een tafelnarcisje

voor de seizoenentafel.

Nee, ik ben  geen aanhanger van 

het antroposofisch gedachtegoed.

Maar wel een liefhebber van hun schattige poppen.

In het verleden heb ik er heel wat gemaakt.

Maar de laatste moet meer dan 15 jaar geleden zijn.

En ik heb geen enkele pop meer.


Dus toog ik aan de slag met een kant en klaar pakketje.

Even kijken of ik het nog zo leuke vind.


Ik kocht het bij De Witte Engel.

Dat poppen maken deed ik wat de hoofdjes 

betreft altijd samen met mijn  moeder.

Want een stevig hoofdje maken is een 

zware klus voor je handen .

En het is fijn om een hulpje te hebben bij het afbinden.

Op een geven moment stopte het.

Er waren geen kleintjes meer in de familie om

een pop voor te maken.

Het maken van een hoofdje 

was ook onderdeel van de clowntjescursus

die ik gaf.

Maar dat houdt ook een keertje op.

Dus nu hoop ik het weer op te pakken.

Wie ook weer verder ging met wat heel leuk was. 

was Keesje.

Hij breidde het tafel klimmen uit tot 

van tafel eten stelen.

Zo vond ik hem in een  bakje yoghurt.

Gelukkig waren er geen dingen op tafel 

die gevaarlijk zijn voor hondjes om te eten.

Op heterdaad betrapt! 

En wat zo schattig is;

als hij betrapt wordt krijgt hij een 

bibberend onderlipje.

Daar kun je toch niet boos op worden.

Het was een rare week:

de verwarming viel uit

Aan het begin van de avond.

Maar de monteur was er pas om half twee 's nachts.

Ik moet mijn rijbewijs verlengen ,

Op mijn leeftijd heb je dan een 

gezondheidsverklaring nodig.

Grrr. Die website ligt er al uren uit,

Handig he. computers!  



maandag 22 januari 2024

Een beetje stout!

Tja, wie zou dat nou zijn.

Wat denk je van Keesje?

Ik type dit met een oog gericht op de stoel naast me.

Puck moest inschuiven en Kees zit er voor het eerst naast.

Tot nu toe zat hij in de bench.

Zogenaamd naar buiten te kijken maar ondertussen 

speurend naar kattekwaad.

Zo'n atelier is ook wel een uitdaging voor een kleine hond.


Voordat ik de laptop erbij pakte deed ik beneden

de administratie.

Daar bewaakt kerstmuis alle mappen.

Kerstmuis hoeft niet in een doos naar zolder.

 Want hij heeft last van claustrofobie.

En dat geeft maar gedoe op zolder.

Binnen de kortste keren had Kees muis te pakken.

Zit dat beest daar met een natte broek 

en 

een pijnlijke staart.

Kees is nu eenmaal een ondernemend type,


Deze week vond ik hem op de eetkamertafel.

Gelukkig had ik net mijn servies weggeruimd.

Meneer kon niet terug! 

In de keuken kon ik het angstige gepiep horen.

O,o,o! 


Paw Patrol! 

kKjk hem toch nu eens zitten! 

Helemaal trots.

Je ziet: ik heb mijn handen vol aan Kees.

Toch kwam er nog wel wat uit mijn handen.


Ik stikte wat restenblokjes.



Maakte nog een no-sew boekje.

Voor de kaften versnij ik oud werk.

In een kast op een stapeltje heb ik er ook niks aan. 


En zo is het de start van een nieuwe collectie??? 

Wie weet. 





 

maandag 15 januari 2024

zo gaat ie goed!

Zo gaat ie beter,

alweer een kilometer!


 Er zit al een kilometer garen in de hexjesquilt!

Ik werk altijd met grote klossen grijs garen.

En inmiddels heb ik al 2 klossen van 500 meter 

weggeprikt.

Op de foto hierboven liggen 6 blokken.

Langer hoeft niet.

Maar breder zou wel leuk zijn.

Eerst dacht ik nog een blok van 12 hexjes ernaast.

Maar voorlopig houd ik het bij 6.


Is nog niet helemaal goed.

Maar de 6 laatste rijtjes komen erbij.

Gisteravond bij lamplicht gelegd.

Maar zo meteen even bij daglicht de laatste dingen veranderen.


Wel bij daglicht zocht ik kleurtjes uit voor de 

pinwheelsjaal.

Zo gezellig om 's avonds op de bank te breien.

Maar er is altijd concurrentie van een boek.


Ik las "Tante Stoel".

Een aanrader over een vrouw die op jonge leeftijd

een ongeluk krijgt en daar

niet aangeboren hersenletsel aan overhoudt.

Zij wil haar eigen dood regisseren.

Iets dat jammerlijk mislukt.

Best een zwaar thema.

Dus het volgende boek moest wat luchtiger: 


"De verdwenen brieven van Esther Durrant"

leest heerlijk weg.

Een verhaal met 3 hoofdpersonen.

En het speelt op de Scilly eilanden.

Die liggen in het zuidwesten van Engeland.

Aan het eind bij Cornwall.

De drie hoofdpersonen;

Esther, Scilly, 1951.

Rachel. Scilly, 2018

en 

Evi, Londen 2018.

Een geweldig boek.

Dat ik bijna niet kon wegleggen.

Maar ik ben dan ook gek op Engeland, Cornwall.

Maar was nog nooit op de Scilly eilanden.

ondanks het feit dat een van mijn nichtjes er een 

tijdje woonde.

Haar man werkte daar voor de gemeente.

Wij zouden die baan gemeentesecretaris noemen. 





maandag 8 januari 2024

Een historische gebeurtenis.

 Ja, zo mogen we dat toch wel noemen;


Zaterdagochtend zat ik voor het eerst sinds bijna 3 jaar weer achter 

de naaimachine.

Nu weten vaste lezers het wel: Mevrouw Rafel en de naaimachine,

dat is geen gelukkige combinatie.

Maar eerlijk gezegd viel het me alles mee.

Nadat ik alles goed had nagekeken

stikte hij weer als een zonnetje.

Wat er gemaakt gaat worden? 


Bij Kate at the last homely house 

zag ik een leuke restenquilt.

Het idee komt van Terry Rowland 

en je kunt Terry vinden op You Tube.

Na al het geprik en gerijg aan de hexjes 

ben ik ook wel toe aan iets dat lekker snel klaar is.

Zo'n blokje dan.

Want zo'n gigantische lap heb je zomaar niet af.

Dat weer achter de naaimachine hoort ook 

een beetje

bij het proces om weer in mijn leven te groeien.

Eerst mijn leven weer goed op de rit.

En dan naar buiten kijken voor iets van vrijwilligerswerk

en misschien een cursus of wat anders nieuw.


Dit weer is bij uitstek geschikt om lekker op de bank met een 

breiwerk 

bij de tv te kruipen.

En dat doe ik dan ook.

Het patroon is me heel bekend.

Maar het breien met zowel de 

linker- als de rechterhand

gaat langzaam.

Briein met rechts is lastig.

Ik leerde mezelf breien. En deed dat met de linkerhand.

Op de lagere school mocht dat niet van de handwerkjuf.

Drama! 

Waarom waren die handwerkjuffen toch altijd van die zure types.

Ik kan me uit die tijd geen leuke juf herinneren.

Pas op de huishoudschool met stofversieren

was er een hele leuke inspirerende lerares.

Komt het misschien doordat ze de akte K hadden.

Sommige van mijn klasgenoten tijdens

de leraresopleiding deden ook akte K.

Nou dat had ik snel gezien.

Onderbroeken breien is aan mij niet besteed.

Geen wonder dat het zulke treurige vrouwen waren! 

Nou ja, door de tijd heb ik toch nog breien geleerd. 

Ik denk dat ik maar eens ga afsluiten.

De laptop komt steeds vragen wanneer 

ik eindelijk die update maak.

Ik word er zenuwachtig van.

Want je weet: 

Mevrouw Rafel en de laptop:

ook al geen dikke vriendjes. 



maandag 1 januari 2024

Nieuwjaar.

Gelukkig nieuwjaar! 

De zon schijnt.

Het is even na elf uur.

Dat wordt een goed appeljaar!

Tenminste dat beweerde mijn opa altijd.

Gelukkig hoef ik niet meer als in mijn jeugd te gaan wensen.

Dat was een strak programma!

Eerst naar de buren links, dan naar de buren rechts,

daarna groentesoep met brood.

Mijn vader wilde dan op de tv her skispringen zien.

Daarna naar 's Gravenzande: naar de oudste zus van mijn moeder.

Dan naar een tante van mijn moeder. 

Een oud-tante van mij.

Die je altijd al volstopte met eten.

En op Nieuwjaarsdag helemaal los ging.

Dan nog even naar een oud-tante van mijn vaders kant.

En dan mocht je eindelijk naar huis.

Helemaal doodop en met het voornemen

nooit meer oliebollen of appelbeignets te eten.

Vreselijk was het.

Nee, dan is het nu rustiger.


Oud en Nieuw betekent ook terugkijken.

Het was een rommelig jaar.

Met de verbouwing en het overlijden 

van de oude mevrouw.

Gelukkig komt er nu weer wat meer lijn in mijn leven.

Hoewel: eigenlijk moet ik de keuken nog een beetje verbouwen.

Brr.

Voor mijn gevoel heb ik net het stof uit het huis.

Vandaag is de eerste dag dat Puck geen medicijnen

voor zijn ontstoken mondje neemt.

Kijken hoe dat uitpakt.

Het zijn toch wel hele dappere beesten hoor.

Ze zijn niet bang van het vuurwerk.

Ik weet eigenlijk niet beter. 

De ene hond lijkt het door te geven aan de andere.

Na het uitlaten ging Keesje heerlijk liggen slapen en hij snurkte 

gezellig door alle knallen heen.


Afgelopen week maakte ik het no-sew boekje af.


Voor de kaft versneed ik een oude tekening.

En eend als ik ben: heerlijk op z'n kop erop geplakt.

Volgende beter.

Want het is een leuke manier om boekjes te maken.



En ik plakte hier en daar wat in.

Tegen de-lege-bladzijde-angst.

Bovendien spaar ik poezenogen om te tekenen.

En het is ook een leuke manier om labels te bewaren.


Labels zijn een leuke manier om iets te proberen en 

om een leuke verzameling te maken.