Goedemorgen!

 Goedemorgen allemaal.

Er gebeurt hier niet zoveel spannends. 

Al is het voor dit gebreide dametje best prettig

om weer verlost te zijn uit de 

doos 

waar ze een jaartje in opgeborgen was. 

Deze week pakte ik het opruimen weer op.

Voor de verbouwing was er een kamertje 

met heel veel bergruimte.

Vooral voor mijn atelier.

Maar nu is dat badkamer en tja

waar laat ik de troep.

Dus was het heel erg uitzoeken,

weggooien,

weggeven

en

 

plek maken in het atelier.

Het is mooi om dan spullen 

terug te vinden waarvan ik echt niet wist waar ze waren.

Zo vond ik het fotoalbum terug met de foto's 

van de doop van een schip,

bijna 62 geleden door mijn moeder.

Je ziet een piepjonge Anny met hoofddoek 

naast haar moeder staan. 

Dat hoedje van moeders werd trouwens ooit bij een inbraak

in haar huis meegenomen.

De boot, een kustvaarder,

werd gebruikt voor het vervoer van groenten 

en dergelijke naar Engeland. 

De Werstland Producer heette hij.

Ooit een keer aangevaren en gezonken.

Later verkocht en toen verging het ook al niet veel beter.

Binnen het bedrijf werd al snel weer afscheid genomen van de boten.

Vooral ook om dat in de jaren 70 het containervervoer op gang kwam.

Na de verkoop werd dit schip of het zusterschip werd ooit aangehouden met drugs.

En het is of gezonken of doet dienst als opleidingsschip

in Engeland om douane te leren hoe te speuren naar drugs.

Wij hebben daar allang niet meer mee te maken.

Maar goed: het album is weer terecht.

Kwam uit een doos met breiwol! 

Ik ga deze sjaal afbreien. 

Met die doos kwam ook de vogelsjaal weer in beeld.

Natuurlijk brei ik die ook af.

Maar daar heb ik net nog een beetje meer rust in mijn leven voor nodig.

Dat komt nog wel.

Nu eerst het vreselijkste klusje van het jaar klaren:

de watermeter opnemen,

Dat vraagt: 2 schroevendraaiers, 1 haak,

 

1 grote sterke zaklantaarn,

een telefoon.

En een beetje moed.