Ik heb de laatste tijd nogal een
hakerig leven.
Even bij de Tour op tv een blokje.
Het is ook zo gemakkelijk gepakt
zo'n haakwerkje.
Op de een of andere manier heb ik het gewoon druk.
Terwijl ik de hele dag roep dat ik
nergens kom.
Kom ik net nog bij de dierenarts vandaan.
Puck is ergens allergisch voor.
Al voor de derde keer dit jaar
heeft hij jeukende flaporen.
Je snapt dat zo'n kap niet erg goed is
voor je
zelfvertrouwen!
Verder heeft hij ook jeukplekjes op
zijn lijfje.
Gelukkig heeft hij
nu
zalfjes en medicijnen.
Dus kan hij eindelijk lekker even
bijslapen.
Heb ik even mooi tijd om te bloggen.
Dat speelt na zo'n dikke week
echt wel
door mijn hoofd.
Ik ben er nog hoor.
Was de hele week druk met dingen
regelen
voor de oude mevrouw.
Die wordt steeds hulpbehoevender.
Ik vroeg ook
langdurige zorg aan.
Dat is dus opname
in een
verpleeghuis.
Daar is echt geen plaats.
Mijn hoop is dat met een toewijzing
het in crisissituaties
makkelijker wordt een plek
te vinden.
Ik deed het eigenlijk
zonder veel emoties.
Had gedacht dat het me moeilijker
zou vallen.
Maar dat is niet zo.
De laatste weken valt alles me heel zwaar.
Ik merk het ook aan mijn lichaam.
rare ontstekinkjes,
kleine pijntjes.
Het deed me besluiten om toch
de
huishoudelijke hulp weer terug te vragen.
Juist nu de Covid-19 cijfers weer oplopen.
Ik merk wel dat iedereen voorzichtig is.
Maar we weten allemaal dat het niet
echt
veilig is.
Eens even door mijn foto's rommelen.
Er gebeuren ook leuke dingen:
deze lap
"onder de voet gelopen"
was al tijden zoek.
Hij is weer terug.
Zat gewoon in een koffertje
met
kant en klare borduurwerkjes.
Ik ging nergens heen,
weet je nog.
Maar was gisteren wel op de
Woensdagsemarkt.
Mooie bos bloemen mee.
Tja, ik was toch op dorp.
Een mens moet af en toe toch naar de kapper!
Nee, ik ga echt nergens heen.
Waar ik ook tijd voor maakte:
een sok breien op een
superklein
rondbreinaaldje.
Het valt me nog niet mee.
Maar dat kan ook aan het kikkergroen
liggen.
In ieder geval wil ik nieuwe dingen
blijven leren.
Hoe klein ze ook zijn!
Ach, Puck voelt de stress die er bij je heerst ook aan.. Gelukkig heb je er medicijnen voor. Maar de rest is heel schrijnend. De constante zorg begint zijn tol te eisen, heel erg naar!
BeantwoordenVerwijderenDan is het echt een cadeautje om dit oude werkstuk terug te vinden. En wát voor werkstuk, een juweeltje! Geniet even van je mooie bloemen en je bent een kei om een sok te breien op dit kleine rondbreinaaldje....
De zorg is erg zwaar, dat lijkt me logisch en het blijft jammer dat het niet beter geregeld kan worden.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je ook steeds aan jezelf denkt, gelukkig heb je genoeg hobby's om echt even voor jezelf bezig te zijn.
piep hey meid, valt niet mee he... ik draag de zorg voor mijn 90jarige paps... de hele toestand.. poetsen, boodschappen, administratie, was en strijk... sterkte meid
BeantwoordenVerwijderenen wat goed dat jij je mooie werk terug gevonden hebt, ik zoek me een ongeluk naar een
bol wol waar ik 100% van weet in welk tasje jij zit.. maar waar ligt het he...
knuf
Onze hond heeft ook een lampekap op, oorontsteking! Ik hoop dat de zalf en medicijnen hun werk doen bij Puck.
BeantwoordenVerwijderenEen hele stap die je nam voor langdurige zorg, je neemt zo’n stap niet zomaar....alleen jammer dat er dan geen plek is. Hoop niet dat er eerst iets heftig moet gebeuren voor het zover is. Heel veel sterkte!
Gelukkig zit je haar weer goed....
He Anny, wat een vervelende berichten allemaal. Ik kan me voorstellen dat de dagelijkse mantelzorg onderhand echt te zwaar wordt. het druk,druk,druk herken ik ook, nergens heeb en dan toch de gehele dag bezig ;)
BeantwoordenVerwijderen