dinsdag 7 januari 2020

Breien.

Breien!
Dat is iets wat je oma doet! 

Zo stond het in een leuk artikel in "de Volkskrant".

En zo is het maar net.

Nederland heeft niet een echte breitraditie.

Hoewel, in de jaren 50 ging mijn moeder nooit
een middagje naar vriendinnen
of de tantes zonder breiwerk.
En tijdens het kletsen en koffiedrinken
werd er stevig doorgewerkt.

Er waren altijd wel sokken te breien
of  kindertruien te maken.

Ik moet ineens denken aan de 
restjesstreepjestrui
uit het boek Gesloten huis 
van Nicolaas Matsier.

Ook zijn moeder breide voor haar gezin.

Maar het was niet spectaculair.
Met kabels of moeilijke patronen.
Het was gewoon nodig.

Ik voel me wel een breister.
Er staat minstens altijd een sok op.


En dit weekend was het proefjesbreien.

Bij het opruimen van m'n boeken vond ik 
het boekje dominosquares breien.
Ik gebruikte de vierkanten ook in het crisisdekentje. 

Dat wilde ik weleens in het kleine proberen.

Misschien ga ik het ooit  gebruiken 
voor een sjaal.
Dat wordt dan wel ontelbare draadjes afhechten! 


M'n gedachten gaan harder dan m'n handen!
Ik weet al helemaal hoe het er uit zou
moeten gaan zien.

Pfft, wat een zin.

Zou moeten gaan...


Het bleef niet bij een proefje.
Nee, ik waagde me ook aan
mozaiek breien.

Dat klinkt moeilijker dan het is.
Gewoon telkens 2 naalden streepjes breien
waarbij je telkens 1 kleur afhaalt.

Veel gemakkelijker dan fair isle breien.

Hoewel me dat gemakkelijk afgaat.
Gewoon omdat ik al met 2 handen breide.

Ik leerde mezelf als kleuter breien en deed dat links.
Op school mocht dat niet en moest ik het rechts
omslaan leren.

Het was een drama!

Ons eerste werkstuk was een poppencape.

Ik kreeg roestige naalden mee
en 
een streng akelige rode katoen
die ernstig in de knoop zat.

"Ga jij maar naar "De Wolbaal"
nieuwe spullen halen verzuchtte moeders
na een middagje vechten met een 
streng rode katoen.

Rode katoen?
Ik wilde helemaal geen rode katoen!
Ik wilde zacht geel.

De populaire meisjes kregen licht geel.
Juf had zo haar lievelingetjes.

Ik weet nog hoe ik aarzelde onderweg naar 
de winkel.
Zou ik gele katoen kopen?

Ik durfde niet.
Maar in een klas van 56 kinderen
(Ja, kom daar tegenwoordig maar eens om.
Die babyboomers kregen het echt niet cadeau!)
zaten toch minstens de helft meisjes.
Dat kon juf nooit onthouden, 
denk ik nu.

O, had ik maar toch dat zachte geel gekocht! 

Helaas.

Gelukkig hebben we nu internet.
En kun je dat Volkskrant artikel
nog steeds lezen.
Het stond op 29 december 2019 in de krant. 






6 opmerkingen:

  1. In het begin, als je het moet leren was het zo moeilijk! Later veel gebreid, ook sokken, maar tegenwoordig niet meer. Waarom? Geen idee!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vergeet ik zomaar dat ik ongeveer anderhalf jaar geleden 1 paar sokken heb gebreid, maar was blij toen ik ze af had. Maar dat mozaïek breien is wel erg mooi!

      Verwijderen
  2. Ik ben echt wel opgegroeid met breien en haken. En ik doe het nog wel en het werkt meditatief.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik leerde op school ook breien met nare, stroeve naalden en heel stijf katoen. Het is een wonder dat ik het later toch leuk vond om te breien. Maar nu doe ik het niet meer, krijg er echt zere schouders van.
    Was je vroeger ook links met schrijven, of alleen met breien. Vreselijk suf dat je het anders moest doen, maar ja, zo ging dat toen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je bent lekker bezig om van alles uit te proberen.
    Je kunt tegenwoordig zoveel technieken leren he...........liefs.Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  5. As stated by Stanford Medical, It's really the one and ONLY reason women in this country live 10 years more and weigh an average of 19 kilos less than we do.

    (And by the way, it has totally NOTHING to do with genetics or some secret-exercise and EVERYTHING to do with "how" they eat.)

    P.S, I said "HOW", not "WHAT"...

    CLICK on this link to determine if this little questionnaire can help you release your true weight loss possibility

    BeantwoordenVerwijderen