maandag 26 augustus 2024

Uitstelgedrag.

Er moest nog een border om de 

blauwe hexjesquilt.

De stof was allang uitgekozen.

En lag geduldig te wachten.

Maar ik bleef er een beetje omheen draaien.


Dus afgelopen week de koe bij de horens gepakt 

en 

de randen gesneden.


En weet je: het viel allemaal reuze mee.

Ik appliqueer de hexjes aan de rand.

En dacht weer veel te ver.


Ik dacht dat ik ieder ander gekleurd hexje ook 

met een bijpassende draad moest vastnaaien.

En ging op zoek naar mijn garenvoorraad.

Ja, dat is heel veel.

Maar na een leven lang zelf veel naaien 

en 

quilten heb ik een aardige voorraad opgebouwd.

Maar dat hoefde helemaal niet.

Ik kon het heel goed af met een 
'
turquoise/blauwe draad.


Er waren ook nog hele lieve 

paars/lila wolletjes binnen gelopen.

Ik had zin in een eenvoudig breiwerkje.

Even niet tellen, zoals bij de pinwheelsjaal.

Bovendien kan ik een sjaal in deze kleurtjes goed gebruiken.

Het was een rommelige week.

De koelkast doet het nog een beetje.

Dus had ik een aardige houtje-touwtje week.

Ja, er zou een nieuwe koelkast komen.

Afgelopen vrijdag.

Maar niet lachen: die kwam niet! 

Als het goed is komt er nu woensdag een nieuwe.

Dat wordt voor veel volgers nog een verrassing.

Volgende week maar opletten.

Nu doe ik iedere dag maar even boodschappen.

En dan zegt iedereen:

"Ja, maar vroeger was dat toch ook zo?

Jawel. maar toen kwam iedereen aan de deur.

De bakker, groenteman en melkboer kwamen aan de deur.

Mijn moeder had tot de jaren 70 geen koelkast.

Had ze ook niet echt nodig.

We hadden een diepe kelder op het noorden.

De melkboer woonde 4 huizen verderop.

En als het nodig was kon je daar alles kopen

om een gezonde maaltijd op tafel te zetten.

Maar het blijft lastig.

Kun je zien hoe verwend we zijn!.


 En verder was er nog een klein feestvarken.

Keesje werd alweer twee! 

Wat gaat dat hard.

En een nieuwe knuffel is altijd een welkom cadeautje.





 

maandag 19 augustus 2024

koude koffie.

Gisteren in de namiddag probeerde ik 

voor het eerst

wat rode hexjes te leggen voor een rode quilt.

Koffie gezet, ingeschonken.

En drie kwartier later stond de ingeschonken koffie 

koud

in de keuken.


Maar er was een beginnetje.

Dus even nieuwe koffie.

En weer verder.

Ineens was het kwart voor 7! 

Helemaal de tijd vergeten.

De hondjes zaten hongerig te wachten.

"Gaan we nog eten?"

Tuurlijk.


Inmiddels was het eerste blok al een eind gevorderd.

Nu maar een paar dagen afstand nemen.

Ik zet het blok dan tegen het 

achterkamerraam.

En kijk en kijk.

Het is alleen maar proberen.

Ik moet nog stoffen bij rijgen.

En de stoffen leren kennen.

Dat klinkt wel gek.

Ik werk veel met Kaffe Fassett stoffen.

Hoewel door de collecties heen de 

dessins veranderen,

blijven de gebruikte kleuren hetzelfde.

Ze sluiten dus heel mooi bij elkaar aan.

En sommige grote patronen hebben 

verrassend 

veel kleuren.

Dus dat wordt weer zoet hexjes rijgen 

komende week, 

net zoals afgelopen week.


Ik haalde het borduurwerk

"de man die in het water woont"

weer eens uit de mottenballen.

Een gouwe ouwe.

Ik maakte het werk ooit omdat mijn oma 

altijd waarschuwde voor de 

man met de vele armen die kindertjes 

in het water zou trekken.

Als kind woonde ik naast de 

Westlandse vaart.

En tja, zou werden kinderen 

gewaarschuwd.

ik geloof niet dat het veel indruk

op me maakte.

Ik had nogal een kalme moeder, 

die niet snel uit het veld te slaan was.

Die zal het wel gerelativeerd hebben.




 

maandag 12 augustus 2024

Plakken.

Afgelopen week was er eentje van 

aan-de-bank-geplakt-zitten!

"Volg je de Olympische Spelen?" vroeg mijn pedicure. 

"Veel te veel" was mijn antwoord.

Tja, het was af en toe zo spannend.

En daarbij was het ook nog best warm.

Dus heerlijk bankhangen ging heel gemakkelijk.

Dat plakken is verder ook heel actueel want 

wat is het vandaag heet!

De Tour de Femmes, de vrouwentour 

komt vanmiddag bijna langs mijn achtertuin.

Op 5 minuutjes lopen.

Maar ik denk niet dat ik ga kijken: veel te warm.

En voor je het weet is zo'n 

wielerkaravaan voorbij. 

Woesjjj.

Ik zat de laatste tijd ook veel al lezend aan de bank geplakt.


Dit stapeltje werkte ik de afgelopen veertien dagen weg.


Eerst maar de tegenvaller: de laatste van Corina Bomann.

Vreselijk: saai, braaf, voorspelbaar.

De hoofdpersonen lijken nog het meest op onzekere pubers.

Ik werd er ongedurig van: doe iets, schiet op!

Ik lees haar boeken graag. 

Maar dit was een afknapper.

Is dit de schrijfster die de fantastische trilogie 

rond Agneta"s erfenis schreef?

Het boek is in Duitsland al in 2016 uitgegeven.

Misschien onervarenheid?

Ik denk dat de Nederlandse uitgever toch iets wilde brengen.

Maar het is tenenkrommend slecht.


Dan "Het Franse geheim" van Karen Swan.

Ontbraken de plotwendingen in het boek van Corina Bomann.

Hier wel spannende verrassingen rondom een 

appartement vol kunst dat al sinds WOII niet meer is betreden.

En het laatste boek:


"De vrouwen van het Grand Hotel"

van Ruth Kvarnström-Jones.

Wat een heerlijk boek, deels op historische grondcn,

deels fictie.

Voor mij een echte pageturner.

Het verhaalt over het Grand Hotel in Stockholm 

aan het begin van de 20 ste eeuw en de rol die vrouwen kregen in 

het reilen en zeilen.

Het hotel bestaat nog steeds.

En ik zocht het even op via Google.

Ik zou het zeker aanraden.

Kijk, daarom ook plakte ik vast aan de bank.

Natuurlijk breide ik ook een steekje en hexte ik voort.

Maar daarover de volgende keer.






maandag 5 augustus 2024

Komkommertijd 2.0.

Het is vreselijk!

Het is nog steeds komkommertijd.


 Met het mooie weer is Mevrouw Rafel 

vaak

op het bankje onder de grote boom in de achtertuin te vinden.


Tijdschrift, breiwerkje, hondje op de bank,

hondje onder de bank.

Kijk goed, je ziet nog net een wit stukje poot.


Deed ik dan he-le-maal niks?

Jawel,

ik startte een borduurtje.

Met Candy Floss van Scheepjes.

Dit garen is speciaal ontwikkeld voor fijn haakwerk.

Maar borduren gaat prima.

Het is een  getwijnd gemerceriseerd garen.

Als je niet weet wat dat betekent:

twijnen is draden om elkaar heen draaien.

en 

meceriseren is het garen een glans geven.

Nee, ik heb geen aandelen.

En het is geen reclame.


Eigenlijk is het iets te dik voor het patroontje 

dat ik nu onder handen heb.

Maar het is ook nog maar een probeerseltje.


Natuurlijk groeide de stapel hexjes blokken.

Ik heb bedacht dat de quilt 

De vrolijke heksjes quilt gaat heten.


Aan elkaar gelegd wordt een een chaotisch rommeltje.

waarin de hexjes rozetten niet goed meer zijn te herkennen.

En dat is nu juist de bedoeling.

Er zit wel een patroon achter.

Maar op hert eerste oog lijkt dat niet zo.


Er was ook nog een vrolijk weerzien:

deze 2 borduurtjes vond ik in mijn doos met Aurifil garen.

O, dat doet me denken: dat Candy Floss is erg goedkoop;

2.25 voor 165 meter.

En volgens mij ook ideaal voor het doorrijgen, nou ja,

landelijk quilten van een quilt.

Zo, dan ga ik nu een emmertje heet sop maken om

wat deuren schoon te maken.

De hondjes duwen met hun kleverige snoeten altijd

deuren open en dat moet even gepoetst.

En nee, ik ga geen huishoudtips 

en onderhoudsplannen geven.

Wat idioot is dat!

Instagram wordt overspoeld door poetsende vrouwen,

die ook nog eens totale onderhoudsplannen

lanceren voor huis en gezin.

Mevrouw Rafel heeft een staatsdiploma huishoudkunde 

en vind er wat van! 

Wat voor mij opgeruimd is, is voor de ander een zooitje.

Hou je eigen standaard aan en wees zo voorspelbaar

als waar je comfortabel mee bent.

Al die onzin.

Tot volgende week.

Waar is mijn emmer?