Breister.

Van nature ben ik helemaal  geen breistertje.

Ik leerde het mezelf en omdat ik een voorkeur had voor 

mijn linkerhand

sla ik de draad met mijn linkerhand om.

Dat mocht niet op de lagere school.

Handwerkles werd een drama.

Borduren, dat ging me goed af.

Maar breien.

In de 6e klas (groep 8) moesten we 

een slabbetje breien om daar op te leren mazen.

Die slab is nooit afgekomen.

De handwerkjuf beet me toe dat ik beter 

had kunnen blijven zitten.

Kon in die slab afmaken.

Over valse juffen gesproken.

Maar later ging het beter.

Op de huishoudschool was er een juf die het wel snapte.

En waren de verplichte  wanten,

sokken en zelfs een

Noorse trui geen obstakels meer.

Wist ik  veel dat 20 jaar later de directrice 

van diezelfde huishoudschool me vroeg om

haar te helpen, want ik was zo'n goede breister...

En zo komt het dat het beimandje altijd vol is.

Dit keer weer voor een pinwheelsjaal.

Heerlijk om even op te pakken  bij de koffie.

Kan ik meteen van mijn telefoon afblijven.

Nou loopt dat internet nog niet heel erg soepel,

maar het gaat.

En ja, het blijft nooit bij 1 werkje.

Mijn vestje krijgt ook voldoende aandacht.

Een naald breien kost me bijna een kwartier.

Bij topdown breien groeit het aantal steken met 

elke naald.

Ik had beloofd nog een foto te plaatsen van 

het patroonboekje dat ik gebruik.

Rest nog een foto van de kleine feestvierders op 

Koningsdag.

Gelukkig waren ze zo slim om hun zakgeld niet

om te zetten in pluche knuffels!