Dikke stroop.

O, wat ben ik laat!

Het gaat vandaag ook als dikke stroop.

Ik wilde eerst mijn hele huis zuigen want  anders schiet het erbij in.

En een opgeruimd huis is ook 

een opgeruimd hoofd.

De derde keer dit jaar dat het zonnescherm 

naar beneden kan.

Oef! 

O, wacht even: Keesje is zoek.

Ha, gevonden.

Onder mijn bed.

Eerst ruzie zoeken met zijn broertje over de 

enige 

stoel hier op het atelier.

En dan stiekem wegsluipen.

Gewoon even je tong uitsteken naar de wereld.

Het is hier op lapjes gebied een beetje saai.

De restjesblokken maakten de 100 blokjes vol.

Toch een lekker stapeltje!

Mijn rolmes hield het na zeker 35 jaar trouwe dienst mee op.

Dus  viel er heel wat te snijden toen de nieuwe arriveerde.

Afgelopen week was het ook best wel aardig weer om nog een

steekje te breien.

Ja, weer pinwheel.

Ik heb een ander patroon op het oog.

Maar dat moet ik nog even uitrekenen.

Iedere dag probeer ik wat hexjes te rijgen.

En wat is er nu leuker dan ze eens uit te leggen.

Maar eerst blauwpaarse stof zoeken en snijden.

Het kan weer.

Tot volgende week.

Geniet van het mooie weer.

 

Niet verder vertellen.

Zachtjes!

We houden het nog even voor onszelf:

Mevrouw Rafel wil na de blauwpaarse hexjes quilt ook een

rode maken.

 Voorlopig is het alleen nog stofjes sparen,

En af en toe alvast een stapel hexjes rijgen.

Maar alles is nog pril.

En ze denkt dat rood een uitdaging wordt.

Meer dan blauw.

Wordt het meer naar de oranje kant.

Of komt er veel paars in?

De ervaring leert dat de quilt zelf dat min of meer 

dicteert.

Net zoals de stofjes die ze heeft.

Voorlopig maar over naar de orde van de dag.

Opstaan met een zonnetje.

Een verleidelijk zonnetje in het atelier.

Maar wat is het koud en somber.

Afgelopen nachten sliep ik zelfs met deze 

quilt

als extra dekentje op bed.

De huisjesquilt uit 2000.

Met uit de hand geknipte huisjes.

Ik was toen bezig met een serie quilts waarin ik 

heel vrij ging werken.

Dat werd niet door iedereen op prijs gesteld.

Ooit werd er na een cursuspresentatie

nagevraagd

of ik wel goed bij mijn hoofd was.

Tenminste: zo kwam het bij mij over.

Ik wil niemand voor het hoofd stoten.

En nu was dit nog niet eens heel erg vrij.

Het was een leuk weerzien.

Vooral het stofje aan de linkerkant van het blok.

Daar maakte ik in de vroeg jaren 70 een jurkje van.

Wat was die stof duur,

35 gulden per meter.

Ik weet nog dat ik met mijn vader in de stad was

om wat op te halen.

En daar was de stof.

In de etalage Bij Van Dam.

Ik werkte al een paar jaar en het onderwijs verdiende toen best goed.

Maar ik vroeg echt aan mijn vader of dat wel

verantwoorde was.

Ik was immers druk aan het sparen voor een huis.

Maar goed: dat huis kwam er ook. evenals een mooie herinnering

aan een geliefde jurk.

Met papier.

Mevrouw Rafel heeft een nieuwe verslaving:

EPP.

Nee, gelukkig geen enge ziekte.

Maar een liefde voor 

Engels Paper Piecing.

Lapjes naaien om kartonnetjes dus.

Hij is af: de top van de door 

Kate van het laatste huiselijke huis

geinspireerde quilt.

En nu wil ik meer.

Een bloementuintje moet het worden.

Het is zoals iemand op de Bee zei

zulk opgeruimd werk.

Als je eenmaal de lapjes hebt geknipt 

is het heerlijk overzichtelijk.

En allemaal stipjes.

Ik ben gek op stipjes.

In mijn slaapkamer heb ik zelfs een wand met stippen.

De woninginrichter vraagt vaak of hij de wand al over moet komen behangen.

Want hij werd al duizelig bij het plakken/

Maar voorlopig niet hoor.

Wat een vreselijk weer is het vandaag.

De hondjes liggen in de keuken te drogen.

Het lijkt nu wat minder hard te gaan regenen.

Snel de regenjasjes aan en gaan! 

Tot volgende keer.

 

Rommelig.

Ik ben bang dat dit een rommelig blogje wordt.

Het was een rommelige week.

Mevrouw Rafel was jarig.

Nou, gauw dan even: 75.

Oei, het deed geen zeer.

Maar het is zo'n rare mijlpaal.

Ineens loopt je rijbewijs af.

En moet je daar achteraan.

Ja, het mag weer.

Ik had in het tuincentrum ruzie met een winkelwagentje.

Dat ding was stijf verroest.

En reed niet.

Ik moet zeggen dat de lol er snel af was.

Met 2 hondjes en een levensgrote hortensia

kiepte het ding om nadat de wieltjes blokkeerden.

En het personeel stak geen poot uit.

Nou dan heb je het spel op de wagen.

Dus ga je naar de Intratuin in 's Gravenzande;

let goed op welk wagentje je kiest want 

anders wordt het een ongemakkelijk tripje.

Zo. Dat was dat.

Nu eerst maar eens in de foto app duiken.

Kijk, dit portretje is nog niet af.

Maar ik vond het eigenlijk zo ook heel mooi.

Voorlopig laat ik het even zo.

Maar gelukkig was er tijd om te tekenen en schilderen.

Na lang aarzelen plakte ik dit portretje toch maar op mijn dagboek.

Nee, niet moeders mooiste.

Maar de boog kan niet altijd gespannen zijn.

Ik deed het ook na lang er over nadenken.

En plakken: dat doe ik dit soort borduurtjes 

meestal met gelmedium.

De laatste tijd koop ik dat bij de Action.

Goed en niet duur.

Er staat hier nog een restje in een pot van Talens,

zelfde hoeveelheid, 

die zeker 3  keer zo duur was.

Gel medium gebruik ik ook om collages mee 

op te plakken.

Het resultaat is altijd erg mooi vlak.

Een werkje voor bij de tv of buiten is altijd handig.

Om dat ik nog heel veel wol over had zette ik maar weer 

een pinwheelsjaal op.

En ook de restjesquilt kreeg er weer wat blokken bij.